Maria
Moder vun unsen Herrn Jesus Christus

Advents-Andacht vun Pastor i.R. Reinhard Reetz

Wenn ik "Touries" dörch uns Marien-Kark föhren do, denn so wunnern se sik jümmers, dat en evangelisch Kark" Marien-Kirch" heet un överall vun de Maria wat to sehn is:

• Ünner dat Krüüz vun Gerhard Marx ut dat Jahr 1959 steiht up 'n Altardisch de Swarte Altar ut 't Middelöller mit de Maria in de Mitt, so nöömt na den Stifter in dat Jahr 1495.
• Un an 'n olen romanischen Pieler an de südlich Siet is ünner dat Bild vun den Christopherus de Darsow-Madonna to sehn, ok nöömt na den, de disse Figur stift hett.
• Un denn in de Marien-Tiden-Karpell achter den Chor, dor steiht een vun de schöönsten Marien-Altäre — nich blots in uns Stadt. De is 1518 in Antwerpen herstellt worrn. In vele Biller wiest he dat Leven vun Jesus sien Moder up.

Ok för uns Evangelischen is Maria en faken wichtig Lenken in de Keed vun de Minschen, de uns de Bottschap vun uns Gott un Herrn Jesus Christus wiedergeven hett.

Se weer de Moder vun 7 Jungs un en poor Mäken, as dat de Evangelist Markus in 't Kapitel 6, Vers 3 vertellt. De eerst Söhn, den se to Welt bröcht hett, weer Jesus. Aver dat weer eerst 50 Johr na den Dood vun dissen Söhn, as de Christen sik in ehr'n Gloven seker weern un diss Geschichten wiedergeven hebbt: Ehr Söhn Jesus, dat weer Gott sien Söhn!

Se harrn sik dat nich vörstellen kunnt, dat Gott sien Söhn na den Willen un dörch de Leevde vun twee Minschen to Welt kamen weer. Un dor hebt se den Hilligen Geist aktiveert, de Josef to enen Adoptiv-Vadder maakt hett un över de Geburt dörch ene Jungfru Bericht geven.

Un wenn wi Evangelischen mit de Katholschen tohoop in uns Glovensbekenntnis in jeedeen Gottesdeenst seggen: "Boren vun de Jungfru Maria", denn so sünd ok wi in de Övertügen: Dat is en so groot, afsünnerlich Wunner, dat Gott to uns Minschen dalstegen is, dat dat ok up en afsünnerlich Wies utdrückt warrn mutt.

Wi beedt nich to de Maria, aver wi hollt se in Ehr as Gott sien Warktüüch. Ehr Afbild höört an erste Steed in de Reeg vun all de Künnigmakers vun uns christlich Gloven. Un dat is goot, wenn wi na ehr Leven fraagt, so as de Evangelisten dat vertellt hebbt.

Jeedeen Vadder orrer Moder kann verstahn, wenn ok Maria sik Sorgen maakt hett, as ehr Söhn ut de Reeg slaan dee un as Prediger un Wunnerwarker up de Straten de Lüüd upreten hett. As de öllst Söhn harr he egentlich de Upgaav, de Profession vun sienen Vadder to övernehmen un för de Familie Sorg to drägen. Dat weer nich licht uttohollen, wenn de egen Söhn to sien Moder seggt, as se mit de annern Bröder em wedder na Huus halen wull:
"Blots de is mien Süster, mien Broder un mien Moder, de Gott sienen Willen deit!"

Aver se is ehren Söhn up de Spuur bleven, se weer anhaftig un nadinklich bleven, hett ehrn Söhn bet an't Krüz to Siet stahn un is ok een vun de eersten ween, de de christlich Gemeend in Jerusalem tohöört hett.

Denn hebbt sik vele Geschichten üm ehr Leven rümrankt. De Anfang vun dat Marienverehren hett de Evangelist Lukas mit de Wöör utdrückt, de een to Jesus sull seggt hebben:

"Selig is de Liev, de di dragen hett,
un selig sünd de Bossen, an de du drunken hest!"

Aver Jesus sülven hett pareert:

"Selig sünd de, de Gott sien Wort höört un bewohrt!"

Man de hett en besünner Föhlen för de Rull vun de Maria hatt, de de Engel de Bottschap vun ehr besünner Upgaav mit de Wöör överbröcht hett:

"Ave Marie! Gott grööt di, Maria!
Freu di, denn du hest Gnaad funnen bi unsen Herrgott. He hett di segent!"

Dat is een vun de bekanntest Gebeden för de Katholiken worrn.

Ok dat erste Wiehnachtsleed is de Maria in' Mund leggt worrn. Se süng dat, as se wies worrn weer, dat se mit en Kind geiht, un dat ehre Kusine Elisabeth vertellt hett. Dit Leed heet up Latiensch: Magnificat anima mea deum! Groot maakt mien Seel mienen Gott!
Orrer as Johannes Jessen dat in Plattdüütsch weddergeven hett:

Mien Seel is vull Gottloff
un mien Geist kann sik nich laten vör Freud
över Gott, de mien Heiland is.
Denn he hett en Insehn mit mi hatt,
ik bün doch man ene ringe Fru,
doch vun nu an warrt all Geslechter mi selig priesen,
denn wat Grodet hett de Allmächtige an mi daan!
Sien Naam is hillig un he erbarm sik vun Geslecht to Geslecht över de Minschen, de em de Ehr geevt.
Wat sien Arm utricht, dat bewiest sien Macht
un de Lüüd, de in ehr Hart un Sinn den Kopp hooch dräägt,
de hett he ut'neen bröcht.
De Herrn, de de Macht hebbt, de stött he vun 'n Thron
Un de, de de Minschen nich up de Reken hebbt,
de bring he to Ehrn.
Hungrige Minschen hett he de Hannen füllt
un veel Godes doon
un rieke Lüüd lett he gahn mit lerrig Handen.
Sienen Knecht Israel hett he holpen,
hett nich vergeten, dat he sik erbarmen wull.
Denn so harr he dat ja unse Vöröllern all toseggt,
Abraham un sien Nakamen in Ewigkeit.

Dat is keen sööt Wegenleed aver en Leed vull von Gottloff un vull vun Protest un Upmucken gegen dat Maat, dat de gräsig Starken in disse Welt upstellt hebbt. Un dormit steiht Maria in de Reeg mit Mirjam, de ok dat Leed vun de Frieheit vun ehr ünnerdrückt Volk sungen hett, as se dat Rode Water un de Ägypter achter sik harrn. Un ok Hanna harr so sungen, as ehr Söhn Samuel boren weer, de an 'n Enn den eersten König vun Israel saalvt hett.

Un nu is dat bi Maria dat Leed vun den Gott worrn, de up de Siet vun de lüttjen Stackels steiht, de dat Maat vun disse Welt up 'n Kopp stellt un Gerechtigkeit un Freden bringen will.

Wat weer Wiehnachten ahn de Gottsmoder Maria!
Se is nich blots en Bispill för Moderschap. Se steiht för en Kark, de disse Bottschap nich blots verwachten deit. Nee, de se freudig un gedüllig upnehmen un sik dor över wunnern un se in sik wassen laten kann.
"Ik föög mi in dat, wat unse Herrgott will! He mag mit mi doon, wat he vörhett!"

Wi wünscht uns, dat ehr Söhn ok in disse Tiet för uns boren is un sien Gerechtigkeit un Freden ünner uns utbreden deit!

Amen.

Maria dörch en Dornwald güng

Maria dörch en Dornwald güng. Kyrie eleison!
Maria dörch en Dornwald güng,
de hett in söven Johr keen Blööd upwiest.
Kyrie eleison!

Wat dreeg Maria ünner ehren Harten? Kyrie eleison!
En hillig Kind sünner grote Smarten
dat dreeg Maria ünner ehren Harten.
Kyrie eleison!

Dor hebbt de Dornen Blöden kregen. Kyrie eleison!
As dat Kind weer dörch den Wald hendregen,
dor hebbt de Dornen Blöden kregen.
Kyrie eleison!

Wies: vun 't Eichsfeld.
Wöör na Harthausen, Geistlich Volksleder, 1850
överdragen vun Reinhard Reetz