 |
 De
MarienkirchKarl-H. Nissen Se köönt de Biller dör
Klick vergröttern. Trüch kaamt Se denn mit'n Zurück-Knoop
op de Browser-Symbolliest!
To'n Anhören hier klicken: Wenn wi vun de MUK (Musik- un Kongresshall) ut uns' Stadt ankiekt, denn is se an'n schöönsten, wenn an'n Namiddag vun'n Westen her de Sünn schient. Wi gaht över de Trav' na de anner Siet un dor denn de Mengstraat hooch. Bi Thomas Mann is dat "die steile, zugige Gasse". Hier is dat richtig to marken: Lübeck liggt up enen Barg — naja, enen Hügel. |
|||
 |
Un denn staht wi vör
de Marienkirch. En riesengroot Huus ut Backsteen. Dreehunnert Siedlungshüüs
kunn man dor rinstapeln. Wenn wi vör de beiden Torms staht un na baven kiekt, dat nimmt gor keen End — 125 m hooch! |
|
|
|
Rechts üm de Eck rüm is de Ingang to de Breefkapell. Richtig heet se St. Annenkapell, man fröher seten hier Lüüd, de Breve un Urkunnen schrieven kunnen, un so is se to den Namen "Breefkapell" kamen. Se is schöön, de Kapell, hett modern Finster, un wat Besünners in ehr sünd de beiden Sülen ut Granit, 8 ½ m hooch un man 32 cm dick, dorto twee schöne Steerngewölbe. Över dat Portal vun de Kapell, dor is en lütten Jung ut hellen Steen to sehen. He weer en ganz Legen, he hett jümmers sien Fröhstücksbroot wegsmeten. To Straaf steiht he nu för alle Tieden dor baven. |
|||
 |
So'n Geschichten gifft dat veel in un üm uns' Marienkirch...
...man dorvun vertell ik en anner Mal. Hüüt gaht wi in uns' Kirch rin. |
||
| Wi sett uns eerstmal in en Bank un kiekt
uns üm. De Mitt vun de Kirch is höger as de beiden Sieden. Dat is en Basilika. De velen Finster bringt veel Licht. |
  |
Wenn wi na baven kiekt — meist veertig Meter hooch
is dat Gewölv — een kümmt sik sülven denn richtig
so'n beten lütt vör, hier ünnen up de Bank.
|
|
 |
Dat sall ok so sien. De Kirch, so as se nu üm uns rüm steiht, is buut in de gotische Tiet. Gotik, dat hebbt wi mal lehrt, dat sünd spitze Bagen an de Finster un an de Gewölven. Gotik, dat sünd slanke Pieler, dat is ok Farv. Gotik, dat is tovörderst de Richt na Baven, na'n Heven hooch, de Minschen wullen unsen Herrgott neger kamen. De ollen Buulüüd vun dormals, de kunnen wat. Se harrn veel tolehrt. En Gewölv in en romanisch Kirch, dat kunn 60 bit 80 cm dick sien. Dat Gewölv hier över uns, dat is man blots so dick as en halven Muursteen. Disse Buu-Wies harr grote Vördelen: Man hett nich mehr so vele Steen bruukt, allens weer nich mehr so swoor, un so kunnen de Kirchen jümmer höger warrn, — graad so as uns' Marienkirch hier. |
||
|
|
|||
 Aver
dörch dat groot Füür sünd all de ganz ollen, bunten
Malerien an de Wännen rutkamen, de wi hüüt seht. Dat weer
en groot Överraschen. 
Nu gaht wi mal rundüm, toeerst na de Glocken; dat heet na dat, wat dorvun nableven is. Se sünd na den Bombenangriff dalfullen, tweifullen, un so liggt se hüüt noch dor. För mi is't jümmers wedder en trurig Bild.
|
|||
| Denn seht wi de Dodendanz-Kapell. En groot Bild — de "Dodendanz" — meist dörtig Meter lang, hüng hier. Dat leep rundüm an de Wännen vun de Kapell lang — is ok verbrennt. Dorüm gifft't ok blots Swattwitt-Biller dorvun. | |||
 |
|||
| Un achtern Altar, dor findt wi en Muus,
de Kirchenmuus. Dor gifft dat ok 'ne feine Geschicht to — de vertell
ik en anner Mal.
Un denn hebbt wi noch de Börgermeister-Kapell. Bevör dat in't Raathuus an't Regeern güng, keem hier de Hoge Raat tohoop to'n Beden. Över de Kapell is en groot Finster mit en iesern Gitter dorvör. Dor is de "Trese" achter. "Trese", dat is sowat as en Tresor, dor weer de Schatzkamer vun uns' Stadt. Büdels un Kastens mit Geld legen dor un ok all de wichtigen Dokumente.
Wi kunnen noch stunnenlang rümgahn, stahn blieven, vertellen, wi wüllt aver noch na baven stiegen, de Wendeltrepp hooch, jümmers höger, denn up enen smallen Holtstieg över dat Gewölv weg, hen na de groot Orgel. Dat is en dullen Utblick vun baven dal in de Kirch rin. De Organist mütt dissen Weg jümmers gahn, wenn he na sien Orgel will. Un wenn he denn speelt, denn kümmt de Musik hendal as so'n Waterfall, wunnerschöön! |
|
||
 |
De Gewölv vun baven — disse Puckel
— de seht reinweg wunnerlich ut. Wi kladdert hooch up den Dachreiter, dissen lütten Torm up dat Dack. Vun hier köönt wi wiet kieken, över de ganze Stadt weg, villicht bet Travemünn, na Mecklenborg. Wi seht ünner uns den Markt, dat Raathuus, de velen Giebel un Däcker un de annern groten Stadtkirchen. Een dorvun hett - jüst as St. Marien - ok twee Torms, se sünd en beten slanker. Dat is uns' Dom. Dor vertell ik dat neegst Mal vun. |
 |
|
|
|
|||
