Paulus

Andacht in Grönau an'n 1.6.2008, hollen vun Pastor i.R. Joachim Siemers

As Evangelium höört wi vundaag de letzt Anwiesen vun Jesus an siene Jünger.
Jesus Christus seggt:

"Mi is de ganz Vullmacht geven in 'n Himmel un up de Eerd.
So gaht nu hen un maakt all de Völker to miene Jünger.
Dööpt se up den Namen vun den Vadder un den Söhn un den Hilligen Geist.
Un lehrt se, sik an dat to hollen, wat ik ju updragen — anvertruut — heff.
Un dor verlaat ju to: Ik bün bi ju alle Daag bet an dat Enn vun disse Welt."

Leve plattdüütsch Frünnen, de Texten ut de Bibel för dissen Sünndag na Trinitatis hebbt all wat to doon mit de gode Naricht vun Jesus Christus un Gott sien Leev un Gedüür mit uns Minschen. De bekanntest Text is dat Glieknis Jesu vun dat grote Abendmahl, wo uns Herr un Gott all Minschen — ok un graad de Ringsten un vun ehr Gesellschap meist afschreven Lüüd — dorbi hebben will.
Ik glööv, disse Geschicht is de mehrsten ünner uns woll bekannt.

Simon Ushakov, Abendmahl. Quell: Wikimedia Commons

Ut dissen Globen un in den Sinn vun Jesus hebbt laterhen de Jünger un Apostel sien Evangelium künnig maakt; toeerst in Israel un denn in dat ganz römische Weltriek. Un dor weer dat besünners de Apostel Paulus, de sik bet an de Grenz vun sien Kraft mit sien Frünnen de Fööt aflopen hett un veel Strapazen un Slääg up sik nahmen hett. Un in de Gemeend hett he liekers — besünners vun Lüüd un Klooksnacker in Korinth — veel un barsche Kritik insteken müsst. Männich Lüüd hebbt meent, he weer keen "würdig" Apostel, denn se wüssen, dat he vör siene groot "Wende" en Geheimkommissar weer, de gegen de Christenlüüd arbeidt hett.

Bekehrung des Saulus, Caravaggio

Denn aver hett Christus sülm em bekehrt un beropen. Un dor hett he sik heel un Deel mit all sien Kraft un sien groot Klookheit insett. Un siene Kritiker hett he ok ganz schöön düütlich de Menen seggt.

In sienen eersten Breef an de Römischen Christen in Korinth hett he al schreven:

"Wohrhaftig, ik schaam mi nich för dat Evangelium vun Christus.
Denn: dat Evangelium is en Kraft vun Gott, un de kann jedereen retten!"

Un an de Korinther, wo he mit männich Lüüd bannig Arger harr, schreev he:

"Mien Ehr laat ik mi vun keeneen nehmen!
Wenn ik dat Evangelium predigen do,
denn is dat för mi keen Grund, mi wat intobilden!
Ik mutt dat doon."

Ja, dat weer för em so as en groten Drang. Üm Jesu willen kunn he gor nich anners. Un wenn he sik dor nich för betahlen leet — as em dat, so as anner Mitarbeiter un Prediger tostahn dee —, denn weer dat sien Saak, un dor wull he ok keen Druck up anner Lüüd ehr Geweten maken. Klor, wokeen dat Evangelium predigt un ganz dorför dor is, de sall ja ok dorvun leven...

Un nu to de Oort un Wies, woans he dat Evangelium to de Minschen bröcht hett, un dat sull laterhen wohl för de ganze Kark gellen:
He güng nich mit enen geistlichen Hammer orrer sienen Wiesfinger to Wark, nee, he weer heel besonnen, eerst wull he de Minschen kennen lehrn. He wull weten, wo se leven, wat se dachen un glöven, worüm se jüst so weern, as se weern.

In'n 1. Korintherbreef, Kapittel 9, schrifft he:

"Mit de Juden bün ik ümgahn as en Juud, üm de Juden to winnen.
Un mit de Heiden, de ja dat Gesetz vun de Juden nich kennt,
bün ik ümgahn as een, de dat Gesetz ok nich kennt.
Ik stah ünner Christus sien "Gesetz"
un ik will de winnen, de ahn Gesetz leevt.
För de swacken Minschen bün ik en swacke Minsch.
Denn ik will de Swacken — de ahn Kraft sünd — ok geern gewinnen.
För all Slag Lüüd bün ik allens Möögliche;
denn ik will up jeden Fall welk to 't Heil bringen, helpen.
Ik do dat allens för dat Evangelium,
denn dor will ik gern Andeel an hebben."


Paulus, Rembrandt

Leve Frünnen, dor över kunn man seker veel un lang nadenken. Mi kümmt dorbi as Bispill en Fraag in den Sinn: Wenn een so, as Paulus dat daan hett, Gott sien grote Leev to de Minschen betüügt, de keen Völker- un Kulturgrenzen kennt un ok keen Bedingen an uns in'n Vörut stellt, woans köönt wi Christen vundaag "Mission" verstahn?

Ik meen, "Sendboten" vun Jesus sien Evangelium un Gott sien Leev warrt wi nich mit grootordig kloke Reden. Avers seker ok nich, wenn wi unsen Globen stillswiegt na dat Motto: "Ik heff mienen Globen, aver dor snack ik nich över."

Toeerst sull ik — so as Paulus dat dee — versöken, den annern Minschen to verstahn in sien Doon un Gedanken. ——
Un denn sull ik na Christus sien Evangelium versöken würdig to leven — denn dann warr ik ok dat Tovertruun vun de Minschen winnen; ik warr "glaubwürdig".

Mien Professor in Hamburg hett uns Studenten mal enen Raatslag geven: "Versuchen Sie, einfach als Mensch den anderen so oder vielleicht gar besser zu verstehen, als er sich selber verstehen kann, damit Sie merken, warum er so ist, wie er ist, und erkennen, was er wirklich braucht."

Ik meen, dor gifft Paulus en goot Bispill.

Amen.