De Apostel Paulus hett in sien Breef an de Christen in Rom schreven:

"Ik schaam mi nich för dat Evangelium.
Denn dat Evangelium is en Kraft vun Gott,
un dat kann jeedeen retten, de dor an glöven deit."

Dat Christenteiken. Bild: Rudi Witzke

As Paulus vör 1950 Johr siene groten Reisen na Kleinasien un Griechenland maakt hett un de Minschen de frohe Naricht vun Jesus Christus bröch, dor weer dat dull gefährlich un kunn em dat Leben kosten.
Wenn Paulus sienen Globen an Jesus Christus ünner de Minschen rund üm dat Mittelmeer betügen wull, denn weer dat för em nich blots en "Hobby", orrer dat he en groten "Star" warrn wull. Nee, he sä: "Ik bün dat de Minschen eenfach schüllig."

Em güng dat nich üm Erfolg orrer Macht, nee, em güng dat alleen üm de Minschen in en heilloos Tiet. He wull, dat se enen fasten Grund un Hollfast för ehr Leben finnen. Den kunnen se kriegen dörch dat Tovertruun un den Globen to den Mann, de all den Jammer vun disse Welt un den Dood an't Krüüz vun Golgatha up sik nahmen hett.

In de velen Johr na Paulus sien Tiet — also in över 1.900 Johr — hebbt sik veel, veel Minschen nich schaamt för dat Evangelium vun Christus. Se hebbt sik stark maken laten dörch den Globen un Moot kregen, dat se sik insetten för Gott un för de Minschen, för Gerechtigkeit, Freden, för Leevde un "Achtung".

Woans is dat aver nu dormit in uns Tiet? Gifft dat bi veel Christenlüüd nich sowat as en Schu, sik to den Christengloben to bekennen? Warrt wi vun anner Lüüd ernst nahmen? Stött wi villicht de Minschen an, de anners denkt un glöövt as wi, wiel dat denn gegen de "Toleranz" ween kunn? — Nu ja, Toleranz un Respekt vör annern Globen is goot un wichtig, avers dorüm sullen wi unsen Globen nich versteken orrer uns villicht dorför schamen.

Schippbu op de Stecknitz, Teknen vun G. Burmester

Ik maak mal enen groten Sprung un snack vun de "Stecknitzfohrt":
Na veel politisch Verhanneln twischen de hogen Herrn, Herzöge, Grafen, Stadträte, Kooplüüd un Schipper un den Raat vun de Hansestadt Lübeck weer de Schippfohrtsweg vun Lauenburg na Lübeck 1398 trecht. De Transport vun Solt ut Lüneburg — dat "witte Gold vun 'n Norden" — kunn nu up den Waterweg upnahmen warrn. De Stecknitzfohrers hebbt dat denn meist 500 Jahr daan, denn se alleen harrn dat Recht dorto, vun 1417 an. Disse Lüüd weern vun de "Soltherren" — de Kooplüüd in Lübeck — as "Soltknechte" anstellt. Doch as "Knechte" hebbt se sik nich föhlt. Se hebbt wohl nich slecht verdeent un harrn en stolt Sülvstbewusstween. Se hebbt sik tosamenslaten mit strenge Regeln.

Disse Mannslüüd weern groffkantig Kerls, de mit beide Been up de Eer stunnen un wiß keen "Hillige" weern, de hebbt sik bi all ehr Groffheit nie nich versteken un ok nich ehren Globen an Jesus Christus. Dor hebbt se sik nich för schaamt. Se wüssen, dat se man blots "arme Sünner" weern un Vergeben vun Jesus oft bannig nödig harrn — jüst so as inst Maria Magdalena.

In söben Karken lingelang den Kanal harrn de Stecknitzfohrers ehre Stöhl för den Gottsdeenst un ok Städen för en Gräffnis.

Avers de Dom in Lübeck, dat weer "ehre" Kark. Enen wunnerschöön Maria-Magdalenen-Altar steiht hüüt noch in'n Dom, den hebbt se 1422 stift.

Maria-Magdalenen-Altar

Later ok noch enen groten Kroonlüüchter, un 1572 dat berühmt Gitter üm de Dom-Kanzel.

Ok in de annern Karken an'n Kanal hebbt de Stecknitzfohrer Stiftungen maakt. Dorto höört de groot söbenarmig Lüüchter, de bi 't Utschlicken in'n Kanal funnen worrn is.

De Lübecker Dom. Bild: Torsten Bolten/Wikimedia Commons

Bi all ehre "Mildtätigkeit", as dat dunmals schreben un seggt worrn is, "Hillige" weern de Stecknitzfohrers nich. In de Tiet güng dat an'n Kanal männichmal tehmlich ruug to. Dat geev Gerangel üm Toständigkeiten, üm Lohn un Broot, dat geev Arger mit de Ladung. Un dorbi weer ok mal Gewalt mit in 't Speel. De Raat vun Lübeck schreev vun de Soltknechte as "ruge un gewalttätige Gesellen."

Aver se hollen tosamen de Stecknitzfohrers. Ok laterhen! Wo jümmers se ünnerwegens weern, up de Flüsse in Düütschland, se hebbt jümmers tosamenhollen un se hebbt na ehre olle Satzung un Tradition leevt.

Jeed Johr in Januar kaamt de Stecknitzfohrers — bet hüüt hen, also 6 Johrhunnerte hendörch — to ehr "Amtsweek" Versammeln na Lübeck. Dor wörr un warrt allens regelt, wat in'n Loop vun't Johr so anfullen is. To'n Afsluss warrt en groot Fest fiert, de "Kringelhöge. Na de Reformation hebbt de Stecknitzfohrer en fein Kunstwark in'n Lübecker Dom stift.

Üm de Kanzel rüm hebbt se en Schrankwark — en Gitter — maken laten mit veel Inschriften ut de Bibel. Baben rüm hebbt se en Flechtwark ut veel verdreihte Stränge smeden laten, de so verknütt un verslungen sünd, dat een dor keen Anfang un keen Enn finnen kann.

Dorto gifft dat ene Sage, heel un deel mittel-öllersch symbolisch:
De Smeed hett för dissen Updrag enen besünners goden Helpsmann bruukt, un dor hett he keen annern as den Dübel ranhaalt. He hett em mit en glöhnig Knieptang dwungen, dit Flechtwark so utklamüüstert knifflich hentokriegen, as dat nu to sehen is.

Un woto sull dit iesern Gitter nu denen?

Wenn de Dübel sik vun de Südertorm-Trepp an de Kanzel ransliekern wull, üm den Prediger den Kopp un dat Hart to verdreihen, denn sull dat Gitter mit sien Flechtwark ahn Anfang un Enn em dor an hinnern. De Düvel sull sik dor reinweg in doot lopen.

De "Botschaft", de dor achter steiht, de heet wohl so: Vun dor baben sall Gott sien Woort un Jesus sien Evangelium künnig maakt warrn un nix anners!

Un en Bibelspruch up de Gitterleist is uns Leitwort för disse Predigt:

"Ik schaam mi nich für dat Evangelium. —
Dat Evangeli is eine Kraff Gades,
de dar salich maket alle de dar an geloven."

Un en anner Bibelwort:

"Van siner Fülle hebbe wi genamen
Gnade vor Gnade."
Joh. 1,16

So hebbt de Stecknitzfohrers henwiest up ehren Globen, hebbt dor an fasthollen un sünd dorför instahn. — Schaamt hebbt se sik nich dorför.