vun Rudi Witzke un Gertrud Everding

Morgens

De Sünn steiht nu an Heben groot,
ik loop in Goorn ruut!
Mi is so fröhlich hüüt tomoot.
Wat greun is al dat Kruut!
Mien Gott, Vadder in Heben mien,
ik dank di allerbest!
Bewohr ok mien Öllern un Bröer hüüt.
As Vagels in'n Vagelnest.

Elkeen lütt Deerting hett sien Eten,
elkeen Blaum drinkt ok vun di.
Uns hest du ok gor nich vergeten!
Gaude Gott, wi danken di.

Mien leve Gott

Ik bün man blots so'n lüttje Deern,
un du büst doch so groot.
Vadder un Mudder heff ik so geern,
Grootvadder is al doot.
He geiht na'n Heben, hett he seggt,
un nu is he bi di.
De Heben, so wiet as he reckt,
de is för di blots blangenbi.

Ik bün ok geern hier op de Eer,
och leve Gott, ik segg di Dank,
för Broder, Süster, Hund un Katt,
mien ganzes Leven lang.
Schick mi dien Engels för den Dag
un laat mi nich alleen.
De hollen bi mi jümmers Wach.
En betern giff dat keen.

Avendbeden

Leive Gott, nu slaap ik in.
schick mi man mien Engelken,
dat dat trulich bi mi waakt
in de lange düster Nacht.
Schuul all, de ik leev,
allens Lege mi vergeev,
kümmt de helle Sünnenschien,
laat mi wedder hööglich sien.

Amen.