Keen Disneyland

Minister Lindner un Fru Lehfeldt hebbt nu also kirchlich heiraadt — natüürlich op Sylt, in de schicke Keitumer Kark; de Dochter vun unsen Rudi Witzke (wat wöör he dorto seggen, wenn he't noch beleevt harr?) is dor Pastersch un hett de Zeremonie dörföhrt. Weder Lehfeldt noch Lindner sünd avers Liddmaten in de Kark. Normaal warrt dat denn nich maakt. Hier doch; dat is en Teken vun Gastfründschap un Groottöögschheit, sä Bischop Magaard.

Mit normale Lü geiht dat also nich, avers utrekent wenn de Schampus-Porsche-un-Privaatjet-Frakschoon andanzt, warrt se groottöögsch?? Orr weer dat so'n prominentes Poor, wull de Kark dor villicht eenfach dorbiween? — Mi gefallt dat nich. De Kark un de Pastersch warrt betahlt vun de Karkenstüür vun normale Christ*innen, de tomehrst veel minner verdeent as Lehfeldt orr Lindner. De twee wüllt bi ehr Gehalt keen Karkenstüür nich betahlen, dor weern se ja dösig, ha! Mit de Penunzen köönt se wat "Vernünftigers" opstelln, dormit kennt se sik ut. Se sünd längst uttreden. Un buterdem, all so'n Määrkentüüchs to glöven, wat de dor snackt, ha, so dösig sünd se al lang nich mehr... Avers wenn de Kark en schöne Kuliss afgeven kann, denn nehmt se allens mit, natüürlich ok de Sekerheitsbeamten, de de Staat betahlt (also wi Stüertahler*schen). Ut anner Lü ehr Tasch leven, dor verstaht se sik op. En geistliche Dimenschoon hett dat sachs överhaupt nich för ehr. Üm Gotts Segen is ehr dat nich so dull to doon. Föhlt se tominnst Respekt? Ehrforcht vör den Gloven vun Johrhunnerte, de düsse schöne Kark üm ehrn Gott buut hett? — Ik denk, dat is för de Typen mehr so'n Disneyland: Kinnerkraam, beten ünner ehr intellektuell Niveau, avers gifft schöne Biller, un de Bruut kann sik as Prinzessin opfladusen — maakt Spaaß.

Severinskark Keitum. Bild Weinandt Gen/Wikimedia Commons

Woso schriff ik dat hier? Höört dat nich ehrder in de Polit-Eck? Wat de Obszönität vun düsse widerliche Schickeria-Parade för uns uteneendriften Sellschap bedüüdt, warrt wi villicht noch pienvull wieswarrn.

Ik denk avers doch, dat dat en geistliche Dimenschoon hett, un twoors för mi sülven: en Charakterproov — dat, wat een fröher en "Versöken" nöömt hett. Ik föhl Afgunst. Un Woot. Sowiso kann ik Lindner nich af, un mien Gloov is nu mal keen Disneyland orr Aantenhuusen, nich verföögbor as Kuliss för een, de sik sünst en Dreck üm Gerechtigkeit un Neegstenleev scheert. Tominnst schull dat nich so ween, denk ik. Man ik sülven schull ok wat: Ik schull nich füünsch warrn, wenn een, jichenseen, överhaupt in de Kark will; villicht schull ik ok öven, groottöögsch gegen solk to ween, ok wenn se Politik gegen jedeen vun mien Ideaaln maakt. Ik bün ja doch as de öllere Broder vun den verlaren Söhn, de dat krumm nimmt, wenn de Vadder den Schubberjack en Fest gifft. Ik bün muulsch un spreek den Keerl doch glatt jedeen oprichtige Motivaschoon af — süh baven. Dor kümmt denn de Vadder sülven rut un snackt mi good to, wat mi — ok en Aart verlaren Söhn — recht verlegen maken kunn.

De verlaren Söhn. Malerie ut St. Aegidien, Lübeck

Also, keen Woot un keen Ingrimm op nüms plegen. Wat ok jümmers Lindner, Lehfeldt & Co. för Extrawüst kriegt — se sünd ja doch to beduern in ehr stock-materialistische, begrenzte Welt. Ik nied ehr nix. Ik will avers dormit ok nich op ehr daalkieken. Bloots Afstand kriegen, dat ik ehr dat günnen kann. Ja, ik günn ehr allens an geistlichen Tospruch, wat se kriegen köönt. Un ok de smucke Keitumer Kark hett al veel fakener as Kuliss herhollen müsst. Se kann dat af.

Ik hööp bloots, dat Pastersch Zingel sik as wohre Dochter vun Rudi Witzke wiest un de twee en Hochtiedspredigt hollen hett, in de orrig Solt un Pepper in weer. Wat to'n Nadenken. 'keen weet, villicht denkt ok Lindner mal na. Opgeven schast keen.