Rudi Witzke to'n Afscheed

Jedereen vun uns hett wat in sien orr ehr Leven, wat al lang vergahn is un doch unvergänglich stahn blifft, merrn in't Zentrum vun't Leven; wat dor steiht as en Fixsteern, de wiederschient, ok wenn he lang verlöscht is. Un jedereen, de dat kennt, kann de Fixsteerns vun anner Minschen verstahn. Meist is dat, as wenn düsse Steerns en egen Universum för sik billen dään — dat Universum vun de unvergänglichen Vergahnheiten.

För Rudi Witzke weer düsse gegenwärtige Verledenheit sien Heimatdörp Sunsche Wisch op'n Zingst. Dat Dörp — offiziell "Sundische Wiese" — gifft dat al lang nich mehr; Rudi weer noch nich veer Johr, dor woor dat Dörp utrüümt un dat Militär övergeven, se öven dor för den Krieg, de wenig later utbröök. Rudis konsequente Pazifismus, sien Wedderwill gegen allens Militärische, sien unbedingte Integrität muchen dor ehrn Anfang hebben; de Kriegskindheit hett düsse Wesenstöög noch deper maakt. In hüdige Daag woor dat Schoolhuus — Rudis Boortshuus — afreten un de Gegend "weddervernässt", also wedder dat Oostseewater överlaten. Rudi hett sien Kinnertiedland in Wöör un Biller maalt. Veel dorvun finnst hier op Plattpartu.

Ok woans Holsteen em en niege Heimat worrn is, hett he uns opschreven. Man siendag hett Rudi Witzke na sien Dörp lengt — un dorvun op Plattpartu schreven. "De Puurt to't Paradies" weer de Weg dorhen. Verleden Week is Rudi düssen Weg gahn. De Fixsteern haalt sienen Minschen eenmaal in; de Krink will sik sluten. He is nu verswunnen, as sien Kinnertiedland; un liekso as dat is't unmööglich, em to vergeten. Solang wi, de em kennt hebbt, leevt. Ok uns Krinks warrt sik eenmaal sluten; wenn de Steern verlöscht is, verlischt jichenswenn ok sien Licht; un een Dag gifft't opletzt nüms mehr, de all dat Erinnern un all de Erinnernden noch erinnert. Vergetenwarrn un Vergeten is nich uttobögen. Bloots dat Lengen blifft na in dat lerrige Weltall, still, küll, beharrlich un wohr.

Rudi Witzke, boren 1931, Mitbegrünner vun Plattpartu, is an'n 28.7.2020 in Lübeck heimgahn in de Ewigkeit.

Marlou Lessing

Us Modersproak
dat wee dien Soak —
dor häst Du all dien Tied föör gääven —
häst hör to alltied Bott inrüümt —
ok wenn hoch hergung in dien Lääven,
un de Welt üm di ok överschümt.
Us Modersproak, dat wee de Koppel
wor see sükk dries verhoalen kunn
noa Weltens Hen- un Hergehoppel
un wenn see denn up d' Kopp moal stunn.
Nu luster du ut Häävens Wieden
man sinnich up dat Driifen doal —
brukst dor boaben niks mehr lieden.
häst achter di de Eerdens Quoal.

Ewald Eden

Rudi

Wat kunnst Du doch op Platt vertelln,
von Steerns un Maand un Minschensaak.
Denn harr ik gor nix mehr to melln —
Ik luuster blots, ganz ohne Fraag.

Du snackst von'n Heben, von de Nacht,
von Israel — un Du hest wacht!
De Steerns, se lüchten sülverkloor —
Dien Stimm weer deep: 'Ik wüür sülvst dor.'

Ach Rudi, wat hest Du all'ns vertellt!
Maalst för uns woll de halve Welt.
Schriffst ok von Heimaat un von Weh,
dat een se woll nienich mehr seh.

Nu büst Du gahn von düsse Eer —
Dien Stimm, de höört wi nu nich mehr.
Ganz seker is: Gott hett Di funn'n.
Du büst bi em nu Dag un Stunn'n.

Rudi, ik denk so geern an Di
von Harten Gertrud.

Gertrud Everding