Mal weer en Frömden in de Stadt, de hett sik richtig in de Deenstdeerns verkeken; he schreev: "Die Lübecker Dienstmädchen — eine niedlichere und appetitlichere Truppe kann man sich nicht vorstellen."

Mit de Deerns is dat en egen Saak. Wenn se groot worrn sünd, denn güngen se meist as Huusdeern "in Stellung", so hett dat heten. So weer dat ok bi Fru Börgermeister Krohn. De harr en ganze Reeg vun Deerns, vele kemen ut Meckelborg, ut Dassow orrer ut Selmsdörp. De Jüngst bi Fru Börgermeister, dat weer Lieschen ut Wieschendörp. De Deenstdeerns in Lübeck, de harrn en Kleed an mit rosa-witte Striepen, 'ne lütte witte Huuv up'n Kopp un — dat weer dat Wichtigste — den Korv to'n Inköpen.

Fru Börgermeister hett ehre Deerns jümmers glieks fix Bescheed geven.
"Also, wenn dat kloppt an de grote Döör: kene frömden Lüüd in't Huus laten.
Un ganz, ganz wichtig: Kene frömden Mannslüüd in't Huus laten. Du seggst fründlich: 'n Ogenblick, un maakst de Döör glieks wedder to."
"Ja, dat hett mien Mudder mi ok seggt. Blots kene Mannslüüd in't Huus laten. De wüllt jümmers glieks wat. Un Mudder hett mi ok seggt, wat de wüllt: de wüllt en Tass Kaffee."

Lübeck weer in olle Tieden en grote Stadt, so bi 20.000 Minschen hebbt hier leevt. Nu weern de aver nich alle liek, nee, dat geev Börgers un Inwahners un noch en poor, de man gor nich hebben wull.

Inwahners gellen ok nich veel, dat weern de lütten Lüüd.

En Börger, de harr wat, en Huus, he betahl Stüern. He müss sik inschrieven laten in dat Börgerbook, müss enen Eid afleggen, he müss Börgergeld betahlen. He kunn aver ok wählt warrn in de Börgerschaft, he kunn sogor Senator warrn.

"Un wat heff ik dorvun?", fraagt Heine Bock, de to de Inwahner tell, "kost doch blots mien Geld?"
"Pass up. Du kannst, wenn du old büst, na'n Hilligen-Geist kamen un dien Fru ok. Dat steiht di as Börger to."
"Na, dat is wat!"
"Un denn, wenn dor een in'n Rönnstenn liggt, de hett enen dunen Kopp, denn kannst du seggen: »Stah up, hau af, de Platz höört enen Lübecker Börger!«"