De Jakobi-Kirch

vun Karl-H. Nissen

De mehrsten Biller köönt Se dör Klick vergröttern.
Trüch kaamt Se denn mit'n Zurück-Knoop
op de Browser-Symboolliest

Wi gaht de Aegidienstraat trüch in Richtung Königstraat. Wi kiekt noch mal hooch na den Torm vun St. Aegidien — dor baben hebbt de beiden Uhus seten.
Dann böögt wi in de lang Königstraat un gaht na rechts. An'n End vun disse Straat — vun de ik ok veel vertellen kann, later mal — is de Kobarg. En groot Platz, en fein Stück Lübeck.
Up de en Siet liggt dat Hillig-Geist-Hospital, up de anner dat Huus vun de Schiffergesellschaft, un över dat all steiht uns Jakobi-Kirch.

Lübeck, dat is en Insel, en lütten Barg, man eben 16 m hooch, un disse Kirch liggt noch up so'n lütten Extrabarg. Wi mütt en poor Stufen hochstiegen. Man vörher kiekt wi vun hier ünnen mal hooch. Rundum staht Hüüs, hier vörn sünd de ollen Pastorwahnungen. En poor olle Bööm waßt dor, Kastangeln. De Kirchhoff is man lütt.

De Torm is so spitzig as all de annern Kirchtorms in Lübeck ok, liekers is he en beten egen. Dat böverst End is later rupkamen, dat sünd anner Muursteen. Dor baben sünd rundüm veer grote Zifferbläder vun de Klock to sehn. De hebbt man enen Wieser, de zeigt de Stunnen an.
Denn kümmt en dicken Wulst, an jede Eck vun den Torm sitt ene grote Kugel. Dor kann een rinstiegen, vun binnen. Handwarkers köönt dor ehr Fröhstück eten. Un denn kümmt de slanke Spitz, un ganz baben, 112 m hooch, sitt de Hahn.

Dit is wohl de Kirch, de as letzt buut is. Dor is veel Platz binnen, de beiden Sieden sünd nich ganz so hooch as de Mitt. In den Krieg is se heel bleven, so gifft dat veel to sehn ut olle Tiet.

Glieks vörnan, ünner de groot Orgel steiht en oll Bank. An de Siet is en Mann afbildt, de hett enen groten Hoot up sienen Kopp. De Kremp is vörn hoch klappt. Dor sitt en Muschel, en Jakobsmuschel. In de Hand höllt he sienen Wannerstock, sien Waterbuddel is dor an fastbunnen. Dat is de Hillige Jakobus. He weer en Jünger vun Jesus. He sall helpen, wenn de Minsch dat Rieten — as Rheuma un Gicht un so — hett, sorgt för gode Oorn, is de Patron för de Wienbuurn un för de Pilger, de up enen wieden Weg sünd. Nu sünd Seelüüd ok jümmers up grote Reis, un dorüm is uns Jakobi-Kirch ok för de Schippslüüd dor.

St. Jabobi is en Kirch vull vun Musik. Dree feine olle Orgeln hebbt wi:
De grote Orgel is ut de Barocktiet, wunnerschöön antokieken un antohören.
De lütte Orgel is noch veel öller as de groot, kort na 1500 is de hier her kamen.
Un up de anner Siet up de Empore steiht de lütte Huusorgel vun Hugo Diestler, de hier Organist weer.

Na de grote Orgel geiht en Wendeltrepp hooch, vull vun Snitzwark. Langfingers hebbt al mal vun de Figuren welk wegnahmen, klaut.
Disse Trepp is vun den ollen Lettner, den Singechor, den dat hier ok geven hett.

Glieks dor achtern geiht dat hooch na so'n lütt Kapell. Dat is de Gedenksteed för all de Seelüüd, de nich wedder na Huus kaamt. Hier liggt en Rettungsboot, orrer dat wat dorvun na bleven is. Dat hett to de Veer-Mast-Bark " Pamir " tohöört. Se weer in Lübeck to Huus un is 1957 ünnergahn. An de een Wand hangt twee olle Biller. De erinnert an den Schippsprediger Sweder Hoyer un an den Schipper Köster, de up See bleven sünd. Gegenöver is ene lange Tafel to sehn mit Namen vun Scheep. All weren se ut Lübeck un sünd nich wedder trüch kamen. So männichmal steiht dor "verschollen".

Gaht wi wedder dal, denn staht wi vör de Dööp. Se is en beten in de Eck rutscht. Wiet över 500 Johr is de olt, un ut Bronze. Babenöver hangt en Deckel, de süht ut as en lütt Tempel, un dor binnen is Jakob dorbi, mit den Engel to kämpfen.

Wenn wi den Mittelgang lang loopt, denn hebbt wi de grote Orgel achter uns un vör uns den Altar. Links un rechts staht noch de ollen Bänke, richtige Kassen mit en Döör vör. Wer fröher dor sienen fasten Platz hebben wull, de müß betahlen.
Ganz prächtig is de Vörsteherstohl dicht bi den Altar, un noch schöner is de Spangenbergsche Stohl. De is meist as en richtig lütt Huus.

De Altar is ut de Barocktiet, Holt, bemalt as Marmor. In de Mitt warrt Christus to Graff bröcht, siene Familie un siene Frünnen bi rüm. Dat is en Grupp, de man lang ankieken kann.
Stifft hett de Börgermeister Rodde dissen Altar. Un de olle Altar, de gotische, de müß dorför weg. Graad so as in de Aegidien-Kirch weer. Den ollen gotischen gifft dat avers noch. De steiht hüüt in Schwerin in't Museum.

Veel gifft dat noch in uns' Jakobi-Kirch to bekieken, so as de groten Hilligenbiller an de Pielers, de schönen Prozessionslüüchter, de velen Graffplatten. En dorvun is ut Gußiesen.
Un denn de Brömbsen-Kapell! De Brömbsen hebbt lang to de groten Familien in uns Stadt tellt. De Altar in disse Kapell is en Prachstück. De Sieden, de Flögel, sünd bemaalt. Up de en Siet is de Brömbsen-Mudder mit de Deerns, up de anner de Vadder mit de Jungs. De Mitt is ut Sandsteen. Dor is Christus an't Krüüz to sehn.

Ik mag geern enen lütten Oogenblick in disse Kirch up enen Stohl sitten un jümmers wedder allens in Ruh ankieken.