Karl H. Nissen

Dat Maria-Magdalenen-Klooster:
Vun Hillige un anners wat

De Slacht mit de Dänen bi Bornhöved weer an'n 22. Juli 1227. De 22. Juli is de Dag vun de hillige Maria Magdalena. Se hett holpen, dat de Lübecker siegt hebbt, un dorüm hett dat nie Klooster ehren Namen kregen.

Mit de Maria Magdalena is gor nich eenfach. In de Geschicht vun disse Fru löppt veel tosamen.
Wi findt se an verscheden Stellen in uns Stadt, jümmers anners.
Mal is se ganz prächtig kleedt, as en feine Daam. Se weer "aus königlichem Geschlecht, edel, reich und minniglich". So is se to sehn in uns Museum up den Altar vun de Snieder, un so sitt se ünner dat grote Krüüz in den Dom.

Se höört vun Christus, de bi Simon to Gast is. Se fallt vör em dal, wascht mit ehr Tranen sien Fööt un dröögt se af mit ehr Hoor. Up en Bild, in'n Dom, seht wi dat un ok up en Konsool in dat Winterrefektorium in't Klooster.
Se is de eerst, de Christus begegen deit, as he ut sien Graff upstahn is. Se kennt em avers nich, se höllt em för den Goorner. Dat is ok in dat Winterrefektorium afbildt, baben an de Deck up enen Slußsteen.
Se hett denn vele Johr in de Wööst leevt, dor is ehr en Fell wussen. So steiht se groot up den Snieder-Altar, un so steiht se, ut Bronze, as modern Kunstwark, hüüt in den Klooster-Hoff.

Mit den hilligen Dominikus is dat lichter to. In Kastilien is he up de Welt kamen. Sien Mudder hett vör sien Geburt dröömt vun enen Hund mit swatt un witte Placken un mit en Fackel in't Muul. Swatt un witt weren naher de Kleder vun de Dominikaner-Mönke, dat Füür hett em wohl jümmer wedder dreven, sik intosetten för sienen Gloven un sien Kirch.
Fröh füng he dat Studeren an, hett kloke Böker leest. As en groot Hungersnoot weer, hett he all sien Böker verköfft un för dat Geld Broot anschafft. Sien Idee weer, dat man de Minschen Gotteswoort so predigen müß, dat all dat verstahn kunnen, de Kloken un de annern ok. To en goot Predigt höör för em, dat man an de hogen Scholen studiert harr, dat man wüss, wo man vun snacken dee.
De Predigt weer em ganz wichtig. Dorüm hebbt he un sien Bröder ok Prediger-Mönke heten.
Se weren Bettelmönke, man doch en beten anners as de Franziskaner.
Beide weren nich fast in en Klooster to Huus, se weren veel ünnerwegens, jümmers to Tweet, dat weer Vörschrift. Se sullen vun Almosen leven, man dat Predigen un dat Studeren sull dor nich ünner lieden. Se dörven Geld annehmen, so veel as se bruken för ehr dääglich Broot.
Se weren klook, un so sünd se to hoge Ämter kamen, sünd Bischop un Kardinals worrn, un hebben sik bi de Inquisition enen Namen maakt. Dat hangt ehr hüüt noch an.
Ok in Lübeck harrn se groot Ansehen. Bi den Raat un bi de rieken Lüüd hebbt se holpen, Verdrääg uptosetten. So sünd se to Wohlstand kamen, un sünd denn villicht ok en beten grootsnutig worrn.
An ehr Bruuhuus an de Grote Borgstraat harrn se en lange Reeg Kacheln insett, glasiert, dor weren Mönkgesichter up to sehn mit en ganz breet Muul un de lange Tung keek wiet rut.

De Lübecker sullen sik argern. Mag sien, se hebbt dat ok daan.
De Kacheln warrt hüüt noch upbewohrt. Villicht kann man de noch mal bruken.

De hillige Dominikus hett dat nich jümmers licht hatt mit siene Bröder. De Düvel harr se vun den rechten Weg afbröcht. Se hebbt veel snackt, veel eten, lang slapen, dat sull allens nich sien. Dominikus hett gau markt, dat de Düvel dor achter steek. Bi den Steert hett he em tofaten kregen, bet de Düvel mit veel Larm un Spektakel afsuust is. Dat is hüüt noch to sehn up en Konsool in den Kapitelsaal.

Later is he denn doch wedder kamen — de Düvel — hierher na Lübeck in uns Klooster. He hett sik in de Köök innist, tosamen mit den Borgdüvel, de ut de olle Tiet noch hier wahn. De Kökendüvel weer en Künstler, wat eten un drinken angüng.
De Mönke hett dat goot smeckt, se wörrn jümmer dicker un bequemer. Man den Prior hett dat nich gefullen. Eenmal güng he in de Nacht vull Sorgen dörch den Krüüzgang, as he ut de Köök Kiechern un Hucheln un Lachen höör. He slieker sik ran un seeg de beiden Düvel. Dor reet he de Döör up, böör sien Krüüz to Hööcht un hett luut sienen Segen spraken. In'n Handümdreihn weren de Düvel weg, un se sünd ok nich wedder kamen. — Wiß nich!

Uns Maria-Magdalenen-Klooster hett en lange Geschicht, 775 Johr sünd dat nu, un dat geiht wieder.
As de Kirch weg weer, stünn dor lange Tiet nix, de Platz leeg wööst. 1875 is dor en School henkamen, un üm 1895 is dat Gericht buut in niegootsch Oort. Dat Klooster mit all sien Hallen is dor mit to bruukt worrn. Vun Denkmalschutz weer to de Tiet nich veel de Reed, schoont un pleegt hett man dat olle Huus nich. De böverst Etage, dor wo de Mönke slapen hebbt, is ganz ümännert. Gefängniszellen sünd dor henkamen un Gerichtssaals. En Deel is noch antosehn, so as dat Schöffengericht mit den Richterdisch. Dat is nu en Steed to'n Erinnern an dree kathoolsch un enen evangeelschen Preester. Na den Luftangriff up uns Stadt 1942 sünd se insparrt. In enen Prozess hier in dat Gerichtshuus, in den Schwurgerichtssaal (den giff't nich mehr), sünd se to'n Dood verurdeelt. Se sünd in Hamborg henricht.
Dat is en leeg Stück Geschicht ut en lege Tiet.
Twee vun de Gefängniszellen sünd noch nableven. Inladen doot de nich.

All dat annere is Ruum för Utstellungen, de wesselt. Ok ünnnen de "lange Hall" un de Krüüzgang warrt bruukt to'n Utstellen.

Een Utstellen is jümmers dor, dat is de "Groot Lübecker Münzschatz".
Vör en poor Johr hett man nich wiet vun't Holstendoor so bi 24000 Münzen funnen, Gold un Sülver. En Deel is utstellt in en vun de Keller. Dor is to sehen, wat man för 500 Johr köpen kunn för so veel Geld.

Nu — 2004 — kümmt noch in dat Bichthuus en ständig Utstellung: Dor warrt dat Archäologie- Museum inricht.

Dat Maria-Magdalenen-Klooster ankieken, dat is as en Rundgang dörch Lübecks Geschicht — un noch veel mehr.