Maisebber!

vun Antje Heßler

"Dat is so schöön Weder, lat uns en lütte Tuur maken", pransel ik mien Mann an. "Hess al wedder keen Rooh? Woneem sall dat denn hingahn?" "Ach weetst du, in't Blatt stünn, dat de Raps al blöht. Verleden Johr hebbt wi en Fohrt in den Raps verpasst!" "Na, denn man los", grien he.

Gau pack ik noch en poor Saken för de Fohrt un af güng dat in de Richt vun den Schaalsee, na Neukirchen. Kott achter Lübeck lüchen rechts un links de eersten gelen Rapsslääg. An den Stratenrand un up de Wischen blöhn Bottersteker un lüchen mit den Raps üm de Wett. De Welt weer in Geel dükert.

Na 'n Stunnstiet langen wi in den Gasthof an'n See an. Buten in den Goorn funnen wi enen frien Disch.

Bi't Studeern vun de Spieskoort lann en groten Käver up unsen Disch. "En Maisebber!" reep ik luud för Freud. Un wohrhaftig, dat weer en Maisebber. Den müss ik infangen. Vun den Wirt kreeg ik en leeriges Marmeladenglas. Mit en poor Bläder keem de Maisebber in dat Glas, de müss mit uns na Huus, na Tramünn!

De Wirt kunn sik vör Lachen kuum wedder inkriegen. He meen: "Wenn Sie einen Schokoladenmaikäfer mit nach Hause nehmen, das könnte ich verstehen!" De Gäste neven uns amüseern sik ok bannig. De Wirt kunn gar nich begriepen, dat dat bi uns keen Maisebber geev. Bi em weern de Maikäver al en richtig Plaag!

Dat weer al lang, lang her, dat ik enen Maisebber to sehn kregen harr. Un nu kunn ik enen Maisebber mit na Huus nehmen, kunn em in Rooh knipsen. Bi uns keem he glieks up den Terrassendisch un weer mien Fotomodell.

"Sett em doch up den Lünkendisch, denn hest mal en annern Achtergrund!" meen mien Mann. Dat harr ik lever nich maken sullt. As dat Telefon klingel un ik in de Stuuv leep, hett sik furts en Lünk in'n Sturzfloog över den Maisebber hermaakt un is mit em dorvun flagen.

Wi hebbt noch lang över de Maisebber snackt. In uns Kinnertiet geev dat so veel Maisebber, dat weer en groot Plaag. Ganze Schonungen hebbt se kahl freten. Wi sünd mit de Schoolklass lostrocken un hebbt de Sepper sammelt. Dat geev fette Mahltieden för de Höhner. För uns Kinner weer dat en groot Beleevnis. De Maisebber wöörn na ehr Utsehn sorteert. Dat geev Schosteenfeger, Müller un sogor Kaiser. All wull'n se enen Kaiser hebben. De wöör gegen Schosteenfeger un Müller intuscht. Düsse "Stand" vun den Maikäver richt sik na de Farv vun de lütten Hoor üm ehrn Nack. Dat gifft

• Buur (brune Nack)
• Kaiser (rode Kopp un Nack)
• Schosteenfeger (swattdunkle Nack, meist ahn Hoor)
• Möller (witte Hoor üm den Nack)

Uns' Exemplar hett poor witte Hoor op Kopp un Nack, de een avers bloots in't Gegenlicht süht. Is also wohrschienlich en Müller.

En Spaß mit uns Schoolkollegen hebbt wi uns ok ümmer geern mal maakt, hebbt ehr en Maisebber in den Nacken sett. Dat krabbel un keddel so dull, en luut Juchen güng denn los. Wi bruukt blots an Max un Moritz to dinken, de hebbt ok Spiejöök mit Maisebber maakt. Ok kennt wull hüüt noch jedeen Kind dat Leed: "Maikäfer flieg...".

Maikäfer
Burrkäfer
Buurkäfer
Maikäwer
Maisäber
Maisebber
Maiseber
Maisever
Maisepper
Maisewerm

Dat sünd de Namen, de ik bet nu för unsen Maikäfer funnen heff. De Maisebber is bi uns de gröötste Käver, un smuck utsehn deit he ok noch. In'n Mai krüppt he ut de Eer, dorwegen sien Naam. Leven deit he denn bloots üm un bi söss Weken, un düsse söss Weken sünd natüürlich de Leevde widmet. Wenn de Maikävers sik poort hebbt un Eier in de Eer leggt sünd, starvt se.

Ut de Eier avers sluppt na veer bet söss Weken de Engerlinge, dat sünd de Larven vun'n Maisebber. Se buddelt sik in Düüstern dör de Eer up de Söök na lütte Wötteln un folgt dorbi ehr geniale Snüffelnees. Veer Johr lang geiht dat so. Veer lange Johr wöhlt sik de Engerling dör de Eer, bet he sik verpuppt, sluppt un as staatsche Maisebber miteens na't Licht will. Un dat allemann togliek! Vun dat kaamt ok de Maisebber-"Plagen" in fröher Tieden. Wenn na poor ruhige Johr miteens Millioonen Maisebbers ut de Eer kaamt, sik mit ehr hoorige Been mit de Wedderhokens an de jungen Bläder klammert un allens Gröne kahlfreet, dat is denn keen Spaaß mehr!

Ok de opwussen Kävers sünd geniale Snüfflers, sünnerlich de Mannskeerls. Se hebbt vörn an de Föhlers söben Lamelln mit neegto 50.000 Rüüknerven, de Fruunslüüd hebbt bloots söss Lamelln mit 9.000 Rüüknerven. Woso? Klaar, vunwegen de Leevde: De Mannskeerls mööt de Fruuns vun wied rüken un ehr naflegen! Fruuns hebbt sowat nich nödig, de Mannslüüd kaamt vun alleen.

Wi hebbt nau henkeken. Uns' Maisebber harr apensichtlich söss Lamelln. (Faken foolt de Sebbers de Lamelln tosamen un laat di nich nau kieken. Se köönt damit hanteern as'n Dirigent.) Dat weer also en Fru; schulln wi ehr Maja orr Sebbine nömen? Orr "Die schöne Müllerin"?

Kort, aver schön is so en Maisebberleven. Wi Minschen baven de Eerd seht bloots de letzten Maanden davun. Faszineern, schöne Deerten sünd dat! Nich ümsünst warrt se in Schokolaad namaakt. Ik harr de Maisebbers in de letzt Tiet blots noch as Schokoladenmaisebber sehn! Wat en Freud, wedder "echte" flegen to hören!