"Ja, ik kiek orrig wat fuchtig! Wat schall ik nich fuchtig kieken — mit den Snee op'n Snavel, dat süht doch to un to dösig ut!"

Wintergast up Dörchreise:
Rootdrossel

vun Antje Heßler

De Rootdrossel is bi uns en Wintergast, en Togvagel. Is de Winter koolt, kaamt se in Swarms in uns Breden. In't Fröhjohr treckt se wedder in de nördlichen Länner vun Europa un sogor na Sibirien. — In wat för unwirtliche Gegenden de zaarten Deerten faken friewillig tohuus sünd, dat is to'n Wunnerwarken!

Kollektives Zierappelfreten vun Rootdrosseln

Rootdrossel

De Rootdrossel tellt to de echten Drosseln un is de lüttste Drosseloort. Mit ehr 21cm Läng is se noch lütter as de Singdrossel. Ehr Utsehn is teemlich liek de Singdrossel. Dörch den hellen Striepen över de Ogen un de rötlich farvten Feddern ünner de Flünken is se aver nich mit de Singdrosseln to verwesseln.

De Rootdrosseln sünd oftins mit Amseln un Wachholderdrosseln tohoop. Mit en "zih, zih" fallt de Swarm bi uns in Parks un Goorns in. Dor finnt se rieklich Nahrung. Ünner hörbor Schwatzen maakt se sik över de roden Beeren heer. Gau hebbt se de Büsch leer freten. Denn geiht dat wieder to'n neegsten Busch.

Mission accomplished — Zierappelbüsch lerrig!

Amselnest

Bröden deit de Rootdrossel in Skandinavien un anner Länner in'n Norden. Ehr Nest buut se meist in siede Büsch oder an'n Bodden an Rand vun Dannen- un Barkenwooold. Wegen de korten Sommers künnt se meisttiets blots eenmal Kinner groot trecken. In dat halvkugelig Nest, dat uns heimisch Amselnest liek süht, leggt de Rootdrosselfru veer bit söss Eier. Dat Bröden maakt se alleen. Na 11 bit 13 Daag kruupt de Lütten ut ehr Ei. Na wiedere 12 Daag verlaat de Lütten al dat Nest, liekers se noch nich flügge sünd. Se versteekt sik denn in en Kruutschicht.

Lerriges Nest

Leven deit de Rootdrossel in de Hauptsaak vun Beeren un Insekten. Se kann bi gode Laag bit to fief Johr olt warrn.

Wintergäst

Düsse Winter is ganz schöön hart un treckt sik in de Läng. He is nu al goot teihn Weken bi uns. Ümmer wedder bringt he Ies un rieklich Snee. Dat nimmt gor keen Enn. De Büsch un Bööm sünd mit en dick witt Laken todeckt. De lütten Vagels finnt kuum Foder. Hungrig un verfroren verkruupt se sik in de Hecken.

Amsel vörn, Rootdrossel an'n Rand

"De Amseln jümmers vörnweg! Dat is to'n Utwassen!"

Fröh an Moorn kaamt de Amseln al an de Terrassendöör. Kiekt mit ehr groten Ogen dörch dat Finster, as wullen se seggen: "Kümmst du endlich mit Foder!" Kuum dat ik Vagelfoder utstreut un de Appelstücken hinleggt heff, fallt se över dat Freten heer. Denn gifft dat oftins groten Stank. Se gaht mit Geschree un utbreedte Flünken upeenanner daal. Hackt sik dorbi mit ehr langen Snavels. Kannst meist bang warrn.

Vör en poor Daag weer en annern Vagel dormank. He weer nich ganz so groot as de Amseln. Mit sien wunnerbor rot-bunt farvten Feddern full he mi glieks up.

Endlich ok mal an'n Appel kamen!

Ganz bescheiden seet he an de Siet un tööv, dat he ok en Stück Appel afkreeg. Aver dat leten de swatten Amseln nich to. Se hebbt den frömden Vagel verjaagt.

In de Nacht harr dat wedder düchtig sniet. De frömde Vagel weer al ganz fröh wedder dor. Dat weer en Rootdrossel. Düttmaal seet se in de mit Snee toweihte Heck. Se harr Glück. Dor weer blots een Amsel up de Terrass. De hett de Rootdrossel an en Appelstück ranlaten. De Rootdrossel is hier bi uns nich to Huus. Blots wenn dat enen strengen Winter gifft, kümmt se in uns Gegend. Se is för uns en Wintergast.

"Da sitt ik hier in'n Busch un mutt de Amsel bi't Freten tokieken —
da kannst schon fuchtig bi warrn!"

Neegsten Dag sehg ik in en Zierappelbusch en ganzen Swarm Rootdrosseln. Dat weern wull an de twintig Vagels. De leten sick de lütten roden Appeln goot smecken. Schwatzen un vertellen sik düchtig wat dorbi. En swatt Amsel weer ok dormank. So mennig Stücken vun de Appels full'n up de Eer. Ünner den Busch weer vun de Resten de Snee al n'beten root farvt.

Düsse Bodden...

...süht meist blödig ut...

...sünd aver bloots de Schrapels...

...vun rode Appels!

"Na klaar sünd de Büsch lerrig, wenn wi fertig sünd! Wat hest du denn dacht?"

Mit Sleden larmende Kinner hebbt dütt Speelwark en Enn maakt. De Rootdrosselswarm floog mit en luut "zih, zih" in de Hööcht un up un dorvun.

För mi weer dat en groot Vergnögen. So veel Rootdrosseln weer ik noch ni wies worrn. Twee Daag later keem ik nochmaal an de Zierappelbüsch vörbi. Dor weer keen Rootdrossel un ok keen Zierappel mehr to sehn. De beiden Büsch harrn se leer freten un weern wieder trocken. De Rootdrossel hett ehrn Naam all Ehr maakt. Se is even en Togvagel.

"Avers ok wi Toogvagels vergeet dat nich,
wenn een uns wat Godes daan hett!"