Dat Erfinnen vun dien Dorsien

de stillnis hett dören
gah dörch

dor stahn bänk
de rüken na luft

ik erfinn dien dorsien
kann di doch nich vergeten

noch verleern as ik anner verleer
dit denken löppt na gesetten vun'n tofall af

en taudeck dat mi nich warmt
en vagel de för mi nich singt

up dat dack gegenöver de amsel
ehr geiht dat üm ehr rebettscheiden

mien rebett schall an dat diene sik fögen
un denn singt wi een spraak

un lööst de scheiden up

in de sluuv vun uns seelen

in de ritzen vun de plasterstein
twischen de termine

an de bushollstell
wenn wi nich weiten

in welk richt
de ierd sik dreiht

wenn de fragen sik anschmusen
frömde snoopern hunnen

wenn wi spreken as brauder franz
mit de dacklünken in de büschen

wenn up eenmaal een katt
verständlich miaut

för een korte tiet gahn
as geev dat keen opperlamm

dat Erfinnen vun dien doorsien
wieldat du doot büst bün ik ok starvlich

füng ik an to grüweln baff to sien
dit stuffkoorn dat sandkoorn

as de dünen wannern
de kamaschatka-rosen sik uttobreiden

över de insel
vun in'n krieg fungene mitbröcht

ut russland
överwokern ahn doorn

häuden de dünen
vor de wannerschaft

kann di nich in rauh laten
wieldat dien rauh mi rein weg dörcheenanner bringt

un wenn du nich dor weerst wenn diss angst allens weer
bevör se ok noch verswünn mit allens denkbore

un de tiet in't licht —
woans is denn dien tiet

mit snee up den graffstein
ahn kalenner

ahn antwoort dien
tiet in't nix

kiek di de muur an
de vun dien kinnertiet

un höör de Duven gurren
in'n goorn dor achter

un glieks büst du dor
wo du nie nich weerst

in dat lengen
na disse steed

disse bööm
disse stimm

wo du ganz
as du ok hier sien kunnst

in elkeen ogenblick
as de Flechten sik ornen
du kunnst disse spraak liernen
för de dat keen liehrbauk gifft

un keine tiet
wieldat du to arbeiden hest

mit eene anner
doröver vergeetst du

di tau erinnern
wovun du dat allens kennst