Karl H. Nissen

De Schiffergesellschaft

Een dorvun steiht an de Eck vun de Engelsgruuv. Mit den hogen Treppengevel fallt uns dat glieks in't Oog. Ganz baben up dat Dack is en groot güllen Kugel un dor up noch en güllen Seilschipp.

En Seilschipp is ok över den Ingang to sehn mit de Johrestall "Anno 1535".

Vörn an dat Huus sitt en ganz lütt Vörbu (in't Bild mit'n blagen Krink ümrahmt), de weer de Ingang na den "Gotteskeller". Vun disse Kellerwahnungen geev dat mehr in uns Stadt. Lüüd, de anners nix harrn, fünnen hier en Dack över den Kopp, kregen Eten un Drinken un hebbt dorför, wenn se dat kunnen, lütte Deenste övernahmen.
Hier hett de Bote vun de Schiffergesellschaft wahnt.
Later weer de Gotteskeller lange Johren en Antiquitätenladen.
Nu kann een ünnen sitten bi Labskaus, Kööm un Beer. Un dat is ok al mal vörkamen — hett man mi vertellt —, dat een in dissen Keller fix versackt is. Wi spoort uns dat för den Fieravend up, wi wüllt nu de "Schiffergesellschaft" vun binnen ankieken.

An twee hoge Bislääg ut Steen gaht wi vörbi. Up den enen steiht "Allen zu gefallen" un up den annern "ist unmöglich". Dat hebbt de ollen Schippslüüd al wüßt.

Denn stiegt wi en poor Stufen hooch. Baben över de hoge Döör is en Lamp, an de Sieden root un gröön, so as up en Schipp.

In den Vörruum steiht en Matrosenjung ut Holt, so groot as en richtigen Jung. Uns Fachlüüd sünd sik noch nich eenig: Is de Jung en Lübecker orrer en Mexikaner? Is eendoon, he steiht dor to'n Geld sammeln. Dat hett Tieden geven, dor harrn wi enen Kaiser. De wull geern grote Scheep buun un de lütt Matroos sull em dorto helpen. Hüüt mütt he dat nich mehr.

Un wenn wi nu in de Schiffergesellschaft rinkaamt, denn blievt wi eerstmal stahn to kieken. Dat deit jeder, de hier rinkümmt.
Dit is dat Amtshuus vun de Schipperbröder.
Allens is en beten düüster, bruun vun'n Smöken un Grog un vun vele Geschichten.
Allens is vull Scheep, Laternen, Lüüchter.
In Wandschappen liegt Scheetgewehre, Fernrohr un Sargschiller.

Linker Hand staht lange Dische un Bänke mit hoge Rückwänn. So en Platz heet "Gelage". An de Sieden sünd Wappen insneden, un so wüß jeder Seemann, wo he henhören dee.
Dat geev

• de Bergen-Fohrer, de hebbt den halven Lübecker Adler un enen halven Stockfisch as Teken,
• de Reval-Fohrer hebbt dree Leoparden,
• de Riga-Fohrer twee Torms mit den Kopp vun'n Löwen.

Wi sett uns dröven an de Wand hen, dat is dat Gelaag vun de Schiffergesellschaft: twee Bootshaken över Krüüz mit en Kroon. Vun hier köönt wi allens goot sehn, ik vertell en beten un wi drinkt en Glas vun den goden roden Wien ut Lübeck. So ene Bank, de mag villicht toeerst en beten hart sien. Dat gifft sik na den tweten orrer drütten Wien.

Fröher geev dat keen Krankenkass un keen Rente. Männicheen keem in grote Noot. Dorüm hebbt sik de Minschen tosamenfunnen, na ehren Stand, meist na ehren Beruf. So kunnen se sik gegensietig helpen. Se harrn in en Kirch ehren Hilligen, to den se alle Daag beedt hebbt, dat höör ganz fast to ehre Daag dorto. Se stünnen sik bi, wenn't nödig weer. Man se hebbt ok so männichmal düchtig fiert, bet morgens Klock söß, un mehrstendeels is dat "fredesam dar thogegahn".

1401 hebbt de Schippslüüd sik to en "Bruderschaft" tosamenslaten. Ehr Schutzpatron weer de hillige Nikolaus, ehre Kirch weer an't Borgkloster.
Later geev dat noch ene St. Annen-Bruderschaft för all "Bootslude".

As Lübeck 1531 evangeelsch worrn is, geev dat keen Bruderschaften mehr. Martin Luther wull dat nich.
Sik gegensietig helpen un sik insetten för sienen Beruf, för sien Handwark, dat weer wieder nödig. So sünd de Ämter vun de Handwarker tostannen kamen un so is ok de Schiffergesellschaft gründt. De Schipperbröder nehmt dat Johr 1401 as Anfang, un so is disse Gesellschaft all över 600 Johr olt.

1535 hebbt se dit Huus köfft un inricht.
Twee stevig Stütten ut Holt dräägt de Deck ut dicke Balken. Allens is en beten groff, dor weer woll de Schippstimmermann bi.
Gesichter kiekt di an, un allens is bunt anmaalt.
An de Deck — de is ok bunt — hangt en ganze Reeg vun olle Scheep hendal. Dor is ene Piratengaleere mit en dreekantig Segel to sehen un ok en Eskimo-Kajak. De Mann, de dor in sitten deit, de is vun Holt. Man geern warrt vertellt, dat de Mumie vun den richtigen Eskimo dor in sitten deit.

De Wänn rundüm wiest uns fien Snittwark, de Arbeit is wohl nich vun den Timmermann.

Babenöver vertellt negen grote Biller Geschichten ut de Bibel. Dat fangt an mit Adamun Eva, de Sündfloot is to sehn un dat Uurdeel vun den kloken König Salomo un noch anners wat mehr. De Verse, de ünnen staht, sünd recht düütlich.

Up den Platz links — so en beten höger — seten de Öllerlüüd in den Bichtstohl. De hebbt för Ordnung sorgt un ok Strafen verdeelt.
An en Stütt hangt dat "swarte Brett". Harr een vun de Schipperbröder Krawall maakt, keem sien Naam up de Tafel, toeerst mit Kried. Geev he denn jümmers noch keen Ruh, denn mit Öölfarv. Dat weer leeg.

Ganz vörn is de "Bismarck-Stammdisch". De warrt ok hüüt noch bruukt. An de Wand hangt en Bild vun den ollen Kanzler.
1900 is de Elbe-Trave-Kanal inweiht. Kaiser Wilhelm II. weer kamen, un he wull ok de Schiffergesellschaft besöken. Man nu weer Holland in Noot: wat maakt wi mit dat Bild? De Kaiser harr doch groten Arger mit den Ollen.
"Dat Bild mütt weg", hett de Senator seggt.
"Dat Bild blifft hangen", hebbt de Öllermänner seggt.
Dat Bild bleev hangen. De Kaiser keem, hett dat Bild kort ankeken un seggt "Ein jutet Bild."
Un allens güng glatt.

Nu is dit hier vörn, dat olle Schipperamtshuus, noch lang nich allens. En poor Stufen na baben, dor is noch veel Platz för Eeten un Drinken. De Köök is goot.

Noch wieder de Engelsgruuv hendal is de Schipperhoff. Lütte Hüüs staht dor, fröher för Wittfruun, un so is dat hüüt noch.

De Schipperbröder harrn en ganze Reeg vun Upgaven. Se stellen den Lotsenkommandeur un den Havenmeister, se hebben winterdaags de Schipp bewacht, dat nix wegkeem un keen Füür utbröök.

Sik helpen un bistahn, wo nödig weer, dat weer jümmers heel wichtig. So geev dat lange Tiet ene Sklaven-Kass. So männich Schipp is vun Piraten överfullen, de Seelüüd wörrn as Sklaven verköfft. En böse Saak! Man kunn se wedder frieköpen, dat güng.
Ene wilde, wohre Geschicht vertellt Kaptein Schümann, de mit veer Matrosen teihn Seeröver besiegt hett.
Uns Dichter Emanuel Geibel hett dat Gedicht schreven vun Kaptein Jochen Schütt. As de Piraten kemen, seet he up dat Pulverfatt, mit sien glöhnig Piep in de Hand. Un dor sünd de Piraten gau wedder utneiht. Se hebbt nich wüßt, dat in dat Pulverfatt dat Foder weer för den Kaptein sienen Canarienvagel — Rövensaat ut Schwerin.
Geibel hett en lange Tiet glieks blangenbi wahnt un weer geern Gast in de Schiffergesellschaft. Dor is linkerhand, en beten höger, en langen Disch, de Geibel-Disch, un en Gedicht vun em hangt an de Wand.

De Schipperbröder helpt ok up anner Wies, so geevt se Geld för de Schipperkirch Sankt Jakobi, wenn dor de velen, schönen, ollen Kunstwarken pleegt warrn mütt.

De Schiffergesellschaft mit ehre föfftig Maten — allens Kapteins up grote Fohrt — is en wichtig un lebennig Saak in uns Stadt.
Un wenn Se mal na Lübeck kaamt, kieken Se rin in dat Huus vun de Schiffergesellschaft.