En lütt Snick vertellt...

...Antje Heßler wat ut ehr Leven

Eerstmal müch ik mi vörstellen: Ik bün en lüürlütt Snick vun blot 2,5 mm Grött mit den vigelienschen Naam "Bauchige Windelschnecke"! (Op Latiensch is dat noch vigelienscher, dor heet wi "Vertigo moulinsiana"! Klingt aver goot, nich?) De Naam Windel vör unsen Naam hett nix mit de Windel för Babys to doon, de kümmt vun dat dreihte Snickenhuus. Siet eenige Tiet is uns Oort, de bauchige Windelsnick, heel roor woorn. Uns fehlt dat an de richtigen feuchten Placken in de Natuur. As dat künnig wöör, sünd wi glieks ünner Natuurschutz stellt woorn. Wi sünd ja en Rarität! Wat meent ji wull, wat denn allens glieks för di maakt warrt. In dat Johr 2002 hett de Post sogor en Breefmark mit en Bild vun uns rutgeven. Un in dat Johr 2003 weern wi "Weichtier des Jahres 2003"! Dat will doch wat heten!

Bitlang weer dat Tohuus vun uns Sipp hier üm Lübeck rüm in de Neegde vun den Skandinavienkai. De Kai sull nu vergröttert warrn. Dat weer ok üm dat Johr 2002. Dor sünd se uns Snicken bi't Baggern wies woorn. Glieks weer de Natuurschutz to Stell. De Utbu wöör stoppt. Dat kunn eerst wiedergahn, wenn se för uns lütten Snicken en passend feucht Tohuus nawiesen kunnen.

Dat is doch klor, dat dat veel Arger geev, üm so'n lütt Snick soveel Ophevens to maken. Dor weern männich Lüüd an't Quarken. Wat dat allens kost! Dat warrt doch veel to düür! Aver dat help allens nix. De Utbu vun den Skandinavienkai güng eerst wieder, as se för uns en nieges Tohuus funnen harrn.

Se hebbt denn an't Brodtener Över en Steed funnen, nehm wi en Tohuus kriegen sullen. Dat duur aver noch meist twee Johr, bit wi mit enen extra för uns utstaffierten Laster ümtrecken kunnen. Mit grote Bagger hebbt se de Eer hin- un herschaven un en Lock för dat Water utbaggert. Denn hebbt se de hele Eck mit niege Büüsch un Waterplanten anleggt. Dat is allens extra för uns maakt woorn. Siet 2004 sünd wi nu in dat niege Biotop an't Brodtener Över tohuus.

Ik mutt seggen, mi gefallt dat hier bannig goot. Dat Reet un de annern Waterplanten sünd rannwussen. Ok de Büüsch un de lütten Bööm, de Ellern, sünd gröter worrn. Wi hebbt veel Sellschop vun anner Dierten. In dat Reet tummelt sik smucke Libellen. De blaugröne Mosaikjungfer suust krüz un quer dörch dat Reet. Avens sitt se denn geern an de Pahlen orr in dat Loov vun de Ellern in de warme Sünn. Nüülich heff ik bi en Libellenhochtiet vun de blootrode Heidelibell tokeken. De beiden hängt as so'n Rad anneenanner un fleegt so ok noch. Dat süüht villicht egenoordig ut!

Ok anner Dierten kriegt wi to seh'n. De Grashüpper sünd oftins an't Zirpen un jumpt vergnöögt in't Gras rümmer. Vun uns Sipp sitt mitünner de Bernsteinsnick ganz dicht bi uns. Wi verstaht uns aver goot un graast tohoop de Pilze vun dat Reet.

Bi't Utbaggern sünd grote Steen to'n Vörschien kamen. De liegt an de Kant vun dat Biotop. Lütte Bottervagels gaukelt dör de Luft un sett sik dorna up de groten Steen in de Sünn.

För de Griepvagels hett man Julen upstellt. Dat sünd lange hoge Pahls baben mit en lütt Querholt. De Julen sünd tu'n Upblocken för de Griepvagels.

De Turmfalk sitt dor oftins up de Luur. Vun dor baven hett he en gode Utsicht. He warrt in dat neegst Johr "Vogel des Jahres 2007". Ok an Bänk för de Wannerslüüd is dacht woorn. Un jedeen Avend geevt de Poggüütz en vergnöögtes Kunzert.

Wi leevt hier nu tofreden un vergnöögt al över twee Johr. Dat geiht uns goot. Uns Familien sünd al gröter woorn. De Lüüd, de hier lang spazeert, bewunnert dat niege Biotop. Männicheen möökt en lütte Paus up de Bank. Nümms quarkt mehr över den düren Ümtog. Blots de Poggüütz quarkt jedeen Avend. Aver dat höört wi bauchigen Windelsnicken geern.