Karl H. Nissen

De Birgittenhoff...
...un "Im Reinfeld" un noch mehr

Na Rehna un Zarrentin in Mecklenborg hebbt de vörnehmen Familien geern ehre Deerns, de Jungfruun, henschickt.

Ok na Preetz sünd welk gahn. Dat Klooster dor mit de schöne Kirch lohnt ok hüüt noch dat Ankieken.

As man in Lübeck de Mönke vun uns' Johannisklooster hier nich mehr hebben wull, müssen se in Cismar vun vörn wedder anfangen.

In Ahrensbök stünn en Kartäuser-Klooster, de Marien-Tempel. En Geschicht vertellt vun enen Schaapsharder, de in en Böök en Marienbild funnen harr. Dat weer de Anfang vun dat Klooster. Rieke Lübecker hebbt veel Vermögen stift. För fromme Lüüd, de nich so wiet reisen kunnen, weer Ahrensbök de Wallfohrtsort dicht bi. Vun dat Klooster is hüüt nix mehr to sehn.

En anner Klooster, ok en Marien-Klooster, stünn in Reinfeld. Veel Land hett dor mit tohöört. De Zisterziensermönke müssen sülms düchtig arbeiten, se sünd anfungen, de Karpen to tüchten. Dorto hebbt se veel Korn anbuut un anners wat, so veel, dat se en Deel dor vun verköpen kunnen. Reinfeld liggt an de Trav', de Mönke hebbt allens, wat se över harrn, mit en Boot na Lübeck bröcht. Hier harrn se enen groten Hoff, mit enen Spieker un en lütt Kapell. To finnen is dor ok nix mehr vun, man de Dörchgang "Im Reinfeld" twischen de Marlesgruuv un de Dankwartsgruuv erinnert dor hüüt noch an. Dat Klooster is na de Reformation afbraken, ut de Steen is en herzoglich Slott worrn. Na vele Johren is dat ok wedder afbraken, un en Deel vun de Steen is na Lübeck kamen. De hett man bruukt för de eerst stenern Poppenbrüüch.

Kort vör Mölln — achter dat Fredeborger Holt — dor leeg dat Klooster Marienwolde. Dat weer en Birgitten-Klooster.
De Hillige Birgitte stamm ut Sweden. Se weer, so heet dat, ene Mystikerin un Visionärin. Se wull Klööster grünnen, un dat hett se ok maakt. Hier an de Oostsee geev dat en ganze Reeg dorvun. To dat Klooster Marienwolde hett veel Land tohöört, so ok dat Dörp Bälau bi Mölln. Wenn nu de Nonnen mal na Lübeck wullen — so hett de olle Schoolmeister Wilhelm Stier uns dat vertellt —, denn kemen se över de olle Soltstraat bet Möhlendoor an de Wakenitz. Dor müssen se dörch ene Furt. Dorüm hebbt wi in Lübeck ene Straat, de heet "Balauerfohr". Mag sien, dat de Geschicht so stimmt.

Worüm de Nonnen na Lübeck kamen sünd? Hier harrn se, ünnen in de Wahmstraat, en Grundstück köfft, dat weer de Birgittenhoff.

1534, en heel unruhig Tiet, dor hett de Lauenborger Hartog dat Klooster dalbrennt. De Nonnen un ok en poor Mönke kunnen sik na Lübeck redden, hen na ehren Hoff. Inkünfte harrn se nu aver nich mehr, dat Geld weer recht knapp. Wat se redd harrn an Gold- un Sülversaken, dat hebbt se verköfft. Mit de Johren sünd de Nonnen storven. De Lübecker Raat geev Verlööf, dat nu Jungfruun "ziemlichen Alters und ehrlichen, vornehmen Geschlechts" in den Birgittenhoff intrecken kunnen. De müssen Intrittsgeld betahlen, man de Kass weer ok wieder meist lerrig.
Dat Leit harr de Schafferin. So männichmal müß se Geld lehnen, anners geev dat nix to eten för de Conventualen un de Deenstdeerns.
Later hebbt 12 Wittfruun un Jungfern ehren Platz in den Hoff hatt. De kregen nu en beten Geld in't Johr un müssen sülms för Eten un Drinken sorgen.
Bet na den eersten groten Krieg hen harr sik de Kass ganz goot verhaalt, denn weer nix mehr dor. Olle Lehrerinnen un Krankenswestern sünd in de Hüüs introcken.

1942 is bi den Luftangriff allens tweislahn un later wedder upbuut, modern nu, un doch in de olle Wies. In 14 Wahnungen wahnt hüüt Senioren.

Gaht wi mal dörch de hoge iesern Poort, denn staht wi en stillen Goorn. Över de Dacken weg seht wi den Torm vun de Aegidienkirch. En fein, lütt Placken is dat.

An de Moislinger Allee findt wi hüüt ene nie kathoolsche Birgitten-Kirch, veerkantig, ok de Torm, — un den ollen Birgittenhoff, den gifft dat ok noch.

Lübeck un de Klööster, dor gifft dat veel to vertellen.