Dat Archiv vun't Natuur-Notizbook

Na de aktuellen Notizen: Hier.
— Mailt Se uns, wenn Se ok en Naricht orr Beobachtung bidragen wüllt!

14.10.07 ..Goornarbeit in'n Oktober

Hüüt weer Goornarbeit anseggt. De Rasen müss nochmal meiht warrn, bevör de eerst Frost keem. Mien Mann weer mit den Rasenmeiher ünner de Büsch togang. As he sik mal recken de un in de Hööcht keem, sehg ik up sien Rüch en groot gröön Deert sitten. "Hool mal an", reep ik. "Wat is denn los?" fraag he. "Du hest en groot gröön Deert up dien Rüch sitten. Dat is en Graashüpper, den mööt ik afsluuts knipsen!" Vörsichtig nehm ik den Graashüpper mit en Tempotaschendook in de Hand. He weer tominnst veer Zentimeter lang.

Up de Terrass heff ik em to'n Knipsen up en witt Blatt Papier sett. Aver he bleev dor nich sitten. He sprung up den Ünnerarm vun mien Mann. Up de Huut mank de Hoor weer em dat wull warmer. Flünken harr de Graashüpper noch nich. Aver an den groten Leggstickel kunn man de Fru utmaken. De Graashüpper weer in dat letzt Larvenstadium. Un dat noch in'n Oktober! Veel kennt em ok ünner den Naam "Groot Gröön Heupeerd".

Upletzt seet he denn doch up dat Blatt Papier un höll still. Nu kunn ik em goot knipsen. He putz sik noch mit en Foot dat Muul. Seker harr he wat mank de Hoor funnen. Dorna möök he enen groten Satz vun den Disch un sprung bit in de Hortensie.
Dat groot gröön Heupeerd harr bi uns för en Paus bi de Goornarbeit sorgt. Na en lütt Tass Kaffee güng uns de Arbeit wedder beter vun de Hand.

30.9.07 ..De Göös sünd wedder ünner sik!

Letzt Sünndag kunn ik vun de Krückaupromenad ut wedder an de veerdig Kanadagöös an'n Seestrand tellen. Dor weer't idyllisch ruhig un seker hebbt se so bi sik dacht: Goot dat de Baadsaison to Enn is, hier kaamt nu keen Baadgäst mehr rin un maakt uns dat Revier striddig. Wi weet aver gor nich, wat hier de nie spannt Striepen övern witten Sand to bedüden hebbt. Parkstriepen bruukt wi nich, wi holt ümmer'n Halsläng Afstand, denn kümmt ok keen Striet up. De week witt Sand gefallt uns. He liggt so schön warm vör de Sünn un deiht ok uns Fööt un Gelenken good — un dorto noch de free Blick övern Rantzauer See ! Dat Gras up Rasen schont wi lever un pedd dor nich unnödig up rüm. Sließlich wüllt wi dat nadem noch freten. De hoge Tuun rundüm is ok'n gode Saak. He schirmt uns af un keen freelopen Köter schuucht uns up. Wi wüllt blots hopen, dat düsse groot Hund "Enzo" hier nich noch mol wedder offiziell Togang kriegt un uns hochjaagt, as weer he hier de Boss. Dorbi kann so'n Hund doch gor nix mit frisch gröön Gras anfangen!

23.9.07 ..Harvstanfang!

N'beten wat truerig keek ik vunmorgen up mien Kalenner. "Harvstanfang" stünn dor in root schreven. De Sommer weer vörbi, bevör he so richtig ingang kamen weer. De letzten Daag weer dat al bannig düster un dat harr veel Regen geven. Nu luur mit eenmal de Sünn dörch en Wolkenlock. De Strahlen weern noch richtig schöön warm. De letzten Blomen recken un strecken sik ornlich wat in den Sünnenschien.
Bi mien Gang dörch den Goorn keem wohrhaftig noch en Bottervagel anflagen, en Admiral! Wat weer dat för en smucken Keerl. He sett sik up en Bloom, klapp de Flünken up un to un keek mi mit sien groten Ogen an, as wull he mit mi snacken: "Kiek her, maak dat wi ik! Sett di in de Sünn un geneet de Warms!"
De Bottervagel weer mi to rechten Tiet in de Mööt kamen. Ik heff sienen Raat annahmen. Glieks weer mien wat lichter to Moot. Ok in Harvst gifft dat noch warme Daag mit veel Sünnenschien.

9.9.07 ..Besöök op 8 Been

Bi uns keem an'n Avend en Gast, villicht sogoor en utländisch Gast. Ik harr enen bestimmen Ordner söcht, trock mal dissen rut un mal den annern — un dor keem he rutkrapen, de Gast. He hett 8 Been! Mütt also en Spinn sien, man so en grote is mi noch nie ünnerkamen.

Wenn anners en Deert ut de Spinnen-Familie bi uns to Besöök is, denn faat ik de an un drääg de rut an de frische Luft. Ditmal aver —— anfaten? Nee, lever nich.
Ik heff diese "Riesen-Spinn" in en Glas bugseert, haal Tollstock un Photoapparat un heff versöcht ruttofinnen, wat för en se is. Höört se to de Huusspinnen? Orrer höört se villicht to de Familie vun de Wolfspinnen? Orrer höört se ganz woanners hen?

2.9.07 ..An de Balkondeck

Mit de natt Wäsch in Korv güng ik up mien Balkon. De Wäscheknieper stünnen up dat Finsterbrett. Ik lang mi en Stück Wäsch na dat anner ut den Korv. Bi't Uphängen müss ik mi böös recken. De Wäschelinen weern wat hoch anbröcht. Dorbi güngen mien Ogen mitünner ok mal na baben an de Balkondeck.

Wat weer dat? Dor seet wat Grönes an de Deck. Ik kunn nich genau utmaken, wat dat för en Deert weer. För mien Ogen weer dat to hoch. Dat hölp nix. Nadem de Wäsch an de Lien hüng, müss ik mi enen Tritt halen. De stünn utreken in'n Keller. Sport in'n Alldag!

Mit den Tritt ünnern Arm un den Knipskassen in de Tasch keem ik wedder na baben. Merrnmang de natte Wäsch stell ik den Tritt up. Endlich kunn ik dat lütt gröön Deert ut de Neegde bekieken. En grasgröön zart Deert seet dor. An sien Liev seten veer dörchsichtig lange Flunken. De Ogen lüchen güllen. Dat kunn binah en lütt Elf ween. Vun all Sieden heff ik dat Deert knipst.

Achterna heff ik den Naam vun dat Deert bi Google söcht. Kunn em aver nich finnen. En goot Fründin kunn mi helpen. Se wüss den Naam. De höört sik bös nüchtern an: Florfliege. Nie in Leven harr ik dat smucke Deert bi de Flegen söcht. Un denn freet de ok noch de Blattlüüs! Aver den tweeten Naam funn ik goot: Goldauge. För mi is dat smuck Goldoog en lütt Prinzessin ut en Märken. Un seker kriggt se dor ok wat anners to Eten!

26.8.07 ..Torüchdenken an de Kinnertied

Gistern Nahmiddag sünd miene Fründin ut de Kinnerjohrn un ick up eenen schönen Spazeergang dörch de Feller un Wischen wäst. De Sünn schien, de Vagels zwitscherten,
de Insekten summten — un denn de wunnerschöne Blick oewer dat wiede Land. Herrlich!
Wi hebben uns bi dat Wannern ok öfter ees dalbückt un lütte Strüz von de Planten an'n Wech orrer den Feldrain plückt.

Mitees säd miene Fründin: "Weitst noch, as Kinner hebben wi uns oft von disse unschienboren Blomen 'n Kranz flochten un denn up't Hoor sett't. Ick mücht doch to giern versöken, ob ick dat nah so väle Johrn noch wedder henkriegen kann!"
Ja, dor wier ick natürlich mit bi! Toierst güng de Flechterie uns nich von de Hand, awer bald harrn wi jede eenen wunnerhübschen Kranz fardig.
Vonwägen unschienbore Planten!

Fröhlich un vergnögt hebben wi denn to Huus uns' Natur-"Kreationen" vörwiest...

25.8.07 ..Gewitter liggt in de Luft!

An'n Bramfelder See weiht keen Wind. Dat Woter liggt blank un de Wulken spegelt sik dor in. Aver dor an'n Rand, wat is dat? Dat sünd woll so hunnert lütte Woterlöper. As mit Schlittschoh lopen de Insekten, de utsehn as Snaken, övern See. As ik rankomm, trecken se glieks'n Stück wieder. Se harrn mi woll sehn.
Wat för'n Leven! Se hüppen un lopen een üm den annern! Un dorbi kregen se noch nich maal natte Feut. Wenn ik dat bit nu nich wusst harr, nu seh ik dat: Woter hett'ne Huut.un de lütten Löper segeln un hüppen as de Kinner op dat Ies in'n Winter. Mitünner springen se ok mit'n Maal'n Stück in de Hööcht und dreihn sik meist üm sik sülben. Dat is binah en "Duppelten Rittberger".
Al as lütte Deern heff ik mi dor över freit. Nu will ik dat nau weten.
To Huus kiek ik in mien klokes Book.
Heteroptera — Woterwanzen ut de Familje Gerridae — sünd dat, un de Gerriden leven as Rüver von ganz lütte Dierten, woll Woterflöh un Larven von Mücken un so'n Kraam.Dat gifft so teihn verschedene Oorten, gifft ok welk, de in Soltwoter leven, un sogoor welk mit Flünken.
Vörn hett de Löper twee korte Been, denn kamen de twee langen Mittelbeen. Dormit kann he op'n Woter rudern. Mit de beden langen Achterbeen kann he stüüern. Dat geiht so Ruck- Zuck- Ruck- Zuck un ok maal Hopp, jümmers mit'n Swung. He schall üm un üm behoort ween, dat sünd sien Antennen, aver von wegen Hoor, de kunn ik nich sehn.
Dat he gode Ogen hett, na, dat heff ik glieks markt, denn as ik rankeem — batz — weern se weg, un ik musst mi op de Luur leggen, bit se wedder rankemen. De Beester weern bannig op Draht — alle Achtung!
In Fröhjohr fiert se Hoochtiet un de Eier warrt an Woterplanten anbackt, meen mien klokes Book. So een bit twee Johr olt warrt de Woterlöper, aver dat is na de Oort ünnerscheedlich. Mitünner överleven se ok bloots een Johr, un Winterslaap makt se denn an Land, wenn de Fisch or een Addebaar se nich vördem opfreten hett.
Jo, aver nu is noch Sommer, vergneugte Tiet för mi un vör de Woterlöper. Un mi makt dat bannig Spooß, totokieken. Man nu dunnert dat al, Gewitter kümmt!

Dat Spegelbild op dat Foto von den Woterlöper süht ut, as weern dat twee Dierten. Nu, da möten Se denn woll nau henkieken. Un wenn Se ganz nau henkiekt, köönt Se sogoor sehn, dat he Flünken hett.

19.8.07 ..Keen Sinn för Familienleven

Höhner sünd doch ümmer wedder för'n Överraschung good. De verhoolt sik anners, as man so vun Minsch to Diert denkt.
Dor harrn mien Zwerghöhner letzt Johr twee Küken grootkregen, een Hahnküken un een Hehnküken. De Hehn is al lang in de Grootfamilie upnamen worrn, man de jung Hahn harr keen Totritt to'n Höhnerstall — he müss nachts in'n Flederbeernbusch slapen.
Nu drööp sik dat so, dat mi eener den olen Hahn afnöhm un mi twee junge Höhner dorför geev. För twee Daag wörrn nu all tohoop mit den jungen Hahn achter Draht sparrt, üm dat Familienleven beten ünner de Flünken to griepen — dacht ik so.
Man an'n ersten Dag in de Frieheit seet uns Hahn to Schummerstünn wedder alleen in'n Flederbeernbusch.

12.8.07 ..Goldkäver

An een vun de warmen Sommerdaag güng ik dörch mien Goorn. De Phlox blööh un sien wunnerboren Röök steeg mi in de Nees. Ik güng wat neger an de Blomen un wull jüst mien Nees rinsteken. Dor full mi en groten blanken Käver up. He seet meern up en Blööt vun den Phlox. Sien Flünken blänkern as Gold in de Sünn. Se schillern in all Farven. So'n smucken Käver harr ik noch nie sehn. Gau heff ik wedder mien Knipskassen halt. En poor Biller harr ik al maakt. As ik em den vun de Siet knipsen wull un de Blööt wat rünnerböög, full he hindaal. Ut weer dat mit de Knipseree. Dat neegst Mal war ik en Glas tohölp nehmen un em dor rinndoon.
Aver ik harr em mi niep un nau ankeken un in de Google-Söökmaschin heff ik em ok funnen. Dat weer en Goldkäver oder goldglänzenden Rosenkäver. Dat weer ja en Schatz, den ik dor sehn harr. He höört to de Scarabaeidae. In de germanische Mythologie gell he as hilliges Deert. He hett up de Schätze vun de Germanen uppasst. Wull he nu up mienen Schatz uppassen?
Hier in Düütschland hebbt se wull üm em Bescheed wüsst. He tellt to de schütten Käverorten un wöör to dat Insekt vun dat Johr 2000 utsöcht.

5.8.07 ..De Hasselpogg (Laubfrosch)

Wi seten to'n Avendbrot up de Terrass. "Äpp, äpp, äpp..." klung dat ut de Heck. "Hest dat höört", fraag ik mien Mann, "de Hasselpogg röppt wedder, denn gifft dat moorn seker goot Weder." Wedder weer sien "äpp, äpp, äpp" to höörn.
To geern wöör ik mal wedder en Hasselpoog bekieken. In mien Kinnertiet harr ik dat letzt Mal enen seh'n. En Jung ut mien Klass harr enen lütten grönen Pogg in en Glas mit in de School bröcht. All hebbt wi em bewunnert. In dat Glas weer en lütt höltern Ledder. Wenn de Pogg baben up de Ledder seet, sull dat goot Weder geven. He weer fröher för de Minschen de Wederpogg. En Hasselpogg in en Glas to hollen is hüüt streng verbaden.
Nu rööp he al wedder sien "äpp, äpp, äpp". Ik weer nich mehr to bremsen, leep dorhin, nehm ik dat Ropen höört harr. De hele Heck heff ik afsöcht. Aver funnen heff ik em nich. So güng mi dat nu al en poor Johr. Ümmer wedder hebbt wi sien "äpp, äpp, äpp" höört. "Wees tofreden, dat du em höörst", meen mien Mann.
Jedeen Dag gah ik dörch den Goorn un kiek na'n Rechten. So ok hüüt. De Sünn schien warm vun blagen Heven. De Hummeln weern ünnerwegens un ok de Bottervagels besöchen de Blomen. Ik kunn mi gor nich satt seh'n. Dor, wat weer dat? Wat seet dor vör en grönen Käver up de Hortensie? Weer dat en gröön Blattwanz? Dat müss ik mi neger ankieken. Ik truu mien Ogen nich. Dor seet doch meern up de Hortensie en Hasselpogg un sünn sik. Ik waag kuum Luft to hollen. Hoffentlich bleev he sitten. Gau haal ik mien Knipskassen. Dat müss ik doch fasthollen. Un he weer wohrhaftig sitten bleven. Vun all Sieden heff ik em knipst.
To schaad, dat mien Mann nich to Huus weer. Mien Naversch heff ik noch ropen. De hett den Hasselpogg noch to sehn kregen. Ok se harr den Hasselpogg dat letzt Mal in ehr Kinnertiet to Gesicht kregen. Nu kunn ik aver doch tominnst mien Mann de Biller wiesen.
Mien Wunsch, den Hasselpogg mal wedder to seh'n, is wohr woorn. Dat is överhaupt en groot Glück, dat he bi uns in Goorn noch to Huus is. De Hasselpogg is in Sleswig-Holsteen selten antodrepen. Sien Levensruum is knapp woorn. He steiht hier up de rode List.

29.7.07 ..Sandwöps up de Finsterbank

Al wedder seet dor en Brummer up mien Finsterbank. Ik harr doch jüüst de Finster putzt. Gau lang ik na de Flegenklatsch. De Brummer sull doran glöven! Ik haal ut un wull tohauen. Mit eens höll ik an. Dat weer ja gor keen Brummer. Sehg meist ut as en Wöps. Aver en Wöps weer dat ok nich. Dat Deert müss ik mi wat genauer ankieken.

Ik haal en Blatt Papier, schööv den vermeentlichen Brummer up dat Papier un güng dormit an't Licht. Wat weer dat för en intressantes un ok smuckes Deert! De Farven swart un geel lüchen mi an. De grote Achterliev is dörch en Wespentaille mit den annern Körperdeel verbunnen. An den Rump sitt de dörchsichtigen Flünken un de Kopp. Up den swarten Rüüch weer en geel Dreeck. De Been un ok de langen Föhler weern swart un geel. De groten Ogen glänzen swart. Man kunn genau dat Freetwarktüüch utmaken.
In mien Insektenbook heff ik en ähnlich Deert, en Sandwöps funnen. De vermeentliche Brummer müss wull en besünnere Oort vun Sandwöps sien. Se weer besünners smuck tekend. Sull dat am Enn en Königin ween?

Nu fraag ik mi, wat wull düsse Wöps in mien Stuuv? Dor weer keen Sand un in mien Goorn is ok keen Sand. Ik heff dat Deert den eenfach in de Blomen sett.

22.7.07 ..Flinke Vagels

Af un an to maakt di de Natur mol'n Strich dörch de Reken.
So güng mi dat, as een Besökergrupp ut Amerika sik uns ool Humburg-Huus ankieken wull. Dags vörher harr ik riep Söötkirschen in'n Buerngoorn sehn un as'n lütt Erfrischung för de Amerikaner inplaant.

Na'n Gang dörch uns Kirch kööm se in't Buernhuus un weern andaan vun dat Balkenwark up de Grootdeel. In'n Goorn bewunnern se denn de akraaten Buchsboomkanten.
De Sünn füll hier vull in — dorgegen weer de Kirch'n Köhlhuus wess.
Ik verspröök Schatten in Appelgoorn un "sweet cherries for refreshing". — Aver dor harr'n Uul seten! Nich een Kirsch weer mehr an Boom. Över Nacht harrn de Vagels all'ns afrüümt bet up de Stingels. So'n beten bedragen föhln wi uns alltohoop. To'n Glück weer dor noch'n Boom mit Suerkirschen — de wörrn denn ok al mol probeert.

17.6.07 ..Draken

Draken gifft dat nich! Blots in olle Geschichten? — Also, dat weet ik beter.
Wenn ik morgens utslapen heff, denn maak ik de Oogen up. Un dat Eerst, wat ik denn seh, dat is en Bild an de Wand. En ganz wunnerschöön Bild, mit'n Rahmen rüm, dat hett Enkel Thore mi maalt to'n Geburtsdag. Un dor is ganz gräsig Draken up to sehn! Ehrlich.
Nee, nich wat se nu denken, nee, dat is en richtigen Draken, de sien Muul ganz wiet upritt, un he speet Füür un Gall. Dat kann ik meist richtig rüken, wenn ik em blots ankiek.
Ja, so fangt mien Dag an.

Na dat Fröhstück gah ik denn in unsen lütten Goorn un kiek, wat de Snicken wedder anstellt hebbt. Ik freu mi an de Rosen, so fein hebbt de lang nich blöht, un denn stah ik för en ganz egen Bloom orrer Plant orrer wat dat sünst sien kann.
De hett Franz, uns Naver, mal mitbröcht un inplant. He seggt, dat weer en Zippel, so as bi de Tulpen, blots en beten dicker. Dor wasst nu en Stengel rut, goot so dick as en Dumen (as mien Dumen!) un enen halven Meter hooch. Hübsche Bläder sitten dor an, gröön mit en beten witt un en beten kruus.
Denn kümmt en Knubben, meist as en Straußenei so dick.
Un denn kriggt de Plant so wat as enen Dolch, un de warrt jümmers länger, de wasst un wasst bet an de veertig Zentimeter.
Un denn, enen Morgen, is de Hüll butenrüm afplatzt, hangt so'n beten an de Siet hendal, is ganz root un süht ut as roh Fleesch.
De Dolch is nu meist en Tung. Un keen dat nich kennen deit, de geiht ganz dicht ran, dit Wunner to bekieken. —
Doot dat nich! Ik wohrschu all. Dat Beest stinkt! Nich uttohollen! Lütte Käfers un Flegen krabbelt dor an rüm, de stöört de "Duft" nich. Man normale Minschen — as Se un ik — de kriegt dat Grusen.

"Drakentung" heet disse Bloom, seggt Franz. Dat gifft se also doch — ok hüüt noch — de Draken.

3.6.07 ..Höhnerkoorn ut'n Tuun

Wull all twintig Johren lang is de Bambus in uns Tuun jümmers blots in't Kruut schaten un sien pielen, slanken Rohrstöcken staht as'n dicht Wandwark.
Man düt Johr to Maidag harr he to'n eerst Mol Blöten ansett — as dat Koorn up de Koppel. Un de Saat lööt nich lang up sik töven. Dat kregen toeerst de Gröönfinken mit un halen sik ehrn Deel. In'n Vörbiegahn söh ik se jümmers upflegen. Ok de Zwerghöhner kregen snell klook, dat up de Steenplatten Körnen as de vun swatten Havern to finnen weern. Ik kööm ehr to Help un smeet ehr statt Höhnerkoorn nu mol'n afsneden Bambustwieg up'n Rasen. Utdöschen müssen se sik em sülven. Dorbi fallt mi in, dat ik egentlich de twee blots wedder tosamenbröcht heff. As Stammformen vun uns Höhner gellt de Bankiva-Höhner, un de sünd in de Bambuslänner vun Südostasien to Huus.

20.5.07 ..Muerseglers höört to uns Stadt!

All Vagelfrünnen in de Stadt freut sik, dat uns NABU-Frünnen baven an't nie Raathuus Nistkassens för Muerseglers anbringen wüllt.
Düss Vagel, de ok Tormswulk nöömt warrt, höört nämlich to'n Himmel över Barmstedt — binah as so'n Oort Wappenvagel.
So'n flott Staffel vun Muerseglers, de wied baven mit ehr Sichelflögeln de Luft snitt un na Insekten jaagt, maakt sik doch meist beter as'n stenern Aadler an de Rathuusfassaad.
Un dat de Seglers sik as Sommergäst gewöhnlich erst to'n Juni instellt, passt jo ok to uns Stadt: To düss Tiet is doch ok Saison rund üm'n Rantzauer See.
Bi koolt Regenwedder vertreckt sik de Seglers allerdings mit de Müggen in warmer Gegenden. Flegend Muerseglers un good Wedder fallt jümmers tosamen. So kiekt wi mit Höpen hooch na uns flegen Wedderpoggen: sünd Muersegler in de Luft, schient de Sünn ok bi't Kinnerfest!

13.5.07 ..De Groot Brachvagel mell sik trüch

In de Wischen an'n Auloh, wo de Spurweg vör de letzten Hecklöcker to Enn geiht un du bet an de Heeder Dannen kieken kannst, hörst du em nu wedder, den Groten Brachvagel.
Sien melodisch Fleuten klingt so week wie de Fröhjohrsluft. Vergleken mit letzt Johr harr ik noch gor nich mit em rekent.
Un denn kreeg ik em ok to Gesicht — dor, wo ik em gor nich vermodt harr: Meern up een Roggenkoppel steeg he up un wessel up de Güntsiet vun'n Weg, wo he in een anner junge Saat wedder dalgöh un mit sien langen, na ünnen bagen Snovel na Wörm stöker. Dorbi warrt he in jeden Book to de Sump- un Wischenvagels tellt.
Aver een Vagel mutt sik ok ümstellen künnen, wenn de Buern ümmer mehr Gröönland swatt maakt.
Dat'n beten lütter Mannsbild weer up de eerst Koppel trüchbleven, kunn ik mit mien Feernglas utmaken.
Aver de beiden warrt sik hier in ehr Revier schun noch neger kamen un mit een versteken Kinnerstuuv seker dorför sorgen, dat ok noch in de tokamen Sommern de staatsch Brachvagel hier to hören un to sehn is.

6.5.07 ..Schoolgoorn

Wi sünd mal dörch den Schoolgoorn in Lübeck bummelt. Dor hebbt wi dit funnen:

Dusendschöön = Bellis perennis, Maßliebchen, Gänsebloom, orrer Tausendschönchen, as ik de jümmers nööm

Vun't Verarven na Mendel
Bispill: dat Verarven vun de Blödenfarv

De Generation vun de Öllern:
Rootblöhen Dusendschöön un wittblöhen Dusendschöön warrt küüzt.

De 1. Generation vun de Döchter:
All blöht rosa.

De 2. Generation vun de Döchter:

• 25 % blöht root
• 50 % blöht rosa
• 25 % blöht witt

De 3. Generation vun de Döchter:

• De Wittblöhen blievt witt.
• De Rootblöhen blievt root.
• De Rosablöhen deelt sik wedder in
  • 25 % blöht root
  • 50 % blöht rosa
  • 25 % blöht witt

22.4.07 ..Bottervagel in April!

De Fotos köönt Se per Klick vergröttern!

Bi mien Gang dörch den Goorn bi rusigen kolen Wind wöör ik en Bottervagel, en smucken Nachtfalter wies. He leeg in't Gras un röög sik nich. Seker harr he de Küll nich verdregen kunnt. Ik nehm em in de Hand un keek em wat genauer an. Dat weer en bannig smucken Keerl, en Nagelfleck. In April un Mai sünd de Keerls ok an Dag ünnerwegens. Se söökt sik en Fru.
De Warms vun mien Hand harr em wedder in't Leven ropen. He röög sik, streck sien fächerten Föhler ut un bree sien smucken Flunken uteenanner. Mit grote Ogen keek he mi an, as wenn he seggen wull: "Hest nich en Fru för mi?"

An neegsten Moorn keek ik glieks na den Bottervagel. Ik harr em in en Bloom buten up de Finsterbank sett. In de Nacht weer dat bannig koolt. Wi harrn blots 1° Plus. He seet noch genau dor, wo ik em hinsett harr. Dat sehg meist ut, as wenn keen Leven mehr in sien Lief weer. De smucken Föhler hüngen na ünnen.

Gau nehm ik den Blomenputt un stell em in de Sünn. Aver ok dor röög sik mien Bottervagel nich. Ik harr em al opgeven. Na'n ganzen Stoot keek ik mal wedder na em. Dor beweg he doch wohrhaftig en Been. Nu wackel he sogor mit sien Kopp. Seeg ut, as wull he to mi seggen: "Ik heff al twee Daag nix mehr to Eten un Drinken kregen!"
Gau möök ik in de Köök Zuckerwater för em trecht. Mit en Rietsteken heff ik em dat an sien Rüssel hollen. Dat heff ik noch en poormaal maakt. En Rapsglanzkäfer harr ok glieks dat Zuckerwater spitz kregen. Den heff ik aver verjaagt. Na'n korten Stoot keem mehr Leven in den Bottervagel. In de Twischentiet harr ik em enen Namen geven: "Fridolin". Fridolin wöör ümmer kraller. He harr sik al en niegen Plakken up de Bloom sööcht.
Aver wat maak ik mit Fridolin in de Nacht? Vagels kunnen em halen. De Küll kunn em ümbringen. Dor heff ik em mit en Folie todeckt.

Hüüt Moorn weer mien eersten Gang na Fridolin. He leevt noch un töövt up den warmen Sünnenschien — ik ok! Natüürlich kriggt he glieks wedder sien Zuckerwater.

19.4.07 ..Ut dat Finster...

Na uns Wahnung mütt wi en poor Treppen hooch. Dat geiht meist ganz goot, avers mit twee vulle Taschen markt een dat doch.

Annersrüm hebbt wi enen Paradeplatz. Nu, an de schönen Daag, kiekt wi vun unsen Balkon in enen richtigen Park. Rundüm sünd de Goorns fein in'n Schuß.
En Naver hett allerhand Bööm wegnahmen, nu köönt wi sien Huus sehn. Fröher hett dor en Familie leevt, vun de hebbt wi jümmers dat vergnöögt Lachen höört, man sehen hebbt wi se nienich.
Up de anner Siet sünd lütte Kinner, de speelt, wenn't geiht, buten in de Sandkist. Dat is ja to nüüdlich, wenn so Klabauters över den Rasen wackelt.
Hier bi uns in't Huus is en lütt Deern, swatte Oogen, swatte Hoor. Se harr jüst Geburtsdag, un se hett en rosa Fohrrad kregen. En rosa Fohrrad up den grönen Rasen. Dat passt!
Wenn wi en Trepp wieder na baben stiegt, denn is dor en "lütt Stuuv". In disse "lütt Stuuv", as uns Jung de nöömt, is en Waschbecken un de Baadwann un so wat. Un en groot Finster! Dor rutkieken, so wat kann keen Maler malen.
Glieks vörnan, in den Goorn vun den Naver gegenöver, blöht den Kassbeerboom so dull as man geiht, ganz witt. En beten trüch lüücht de Forsythien, ganz geel, un noch en beten wieder steiht en hogen Busch, lilaroot.
Un wenn ik dörchkiek twischen lilaroot un witt, denn seh ik de grönen Torms vun unsen Dom, un dörch de witte Pracht hendörch kann ik noch de Torms un dat Dack vun de Marienkirch sehn.
Dat is vörbi, wenn dor Bläder ansitt an de Bööm.
Man nu, nu gifft dat nix, wat schöner is.

15.4.07 ..Twee Aarten Geel

Wat is dat för'n Vörjohr! De Raps blöht al, de Bööm sünd noch nakelt, hitzefrie in'n April, un "Veronika, der Spargel wächst!" Allens is dörchenanner. Dat Geel vun'n Raps is ja eentlich en Freid, man düt Johr is mi dorbi beten mulmig, as ok al bi de Krokus. Op jeden Fall is dat en Geel, dat normal is. Avers noch en anner Geel kannst vundaag op't Land wieswarrn: Junge Koornfeller sünd geel, steppengeel, as weern se verbrennt. As harrn se dree Maanden keen Water sehn. Afsturven, al ehrdat se hoochkemen. Wat is dat? — Dat sünd Viren, leven Lü. Viren, de us de warme Winter inbröcht hett. Den hebbt nämli de ganzen Blattlüüs överleevt, de dat "Gerstengelbverzwergungs-Virus" överdragen doot. As de Naam seggt, maakt dat de Gassen geel un mickrig. Man nich bloots de Gassen. Ok Weten un Haber köönt dat kriegen. Wat helpt? Sprütten. Gift — gegen de Blattlüüs, denn dat Virus kümmst so nich bi. Buern, de in'n Harvst nich Gift sprütt hebbt, warrt nu bestraaft. Dat drept mal wedder de, de behott ween wulln... Dat geiht sachs nich. Wenn wi eenmal in de Natuur ingrepen hebbt, mööt wi jümmer wedder ingriepen. "Es gibt kein richtiges Leben im falschen." Wi sünd nu woll verurdeelt, Gift to bruken.

Mi warrt ganz anners, wenn ik seh, wa nu al de Klimawannel an uns Levensgrunnlagen geiht. Denn ok in de Deepköhl-Epoch wasst uns Levensgrunnlagen op'n Acker. Wenn de utfallt, warrt wi dat ganz gau wieswarrn. Wi sitt nich hooch un seker, wi sünd to drepen. Un wa veel mehr de armen Minschen in de Länner, 'neem dat nu al johrenlang nich regent hett! De ehr Koorn is ok geel — steppengeel, wööstengeel. Se sünd mehr in Noot.

27.3.07 ..De Osterklocken lüden

Hüüt bi dat scheune Fröhjohrsweder bün ik spazeern gahn. De Sünn strahl von Heben un von överall weer en Bimmeln in de Luft. Nee, dat weern nich de Reiher, nich de Göös, dat weern de gelen Osterklocken, de wiet un siet an de Wegen stunnen.

De latiensch Narzissus, Narzisse, wo de Osterklocken meist bi uns nöömt, höört to de Amaryllisplanten. Se hefft ehrn Naam von den jungen, scheunen Greken Narziss.
De Sage vertellt, wat de Quellnymphe Echo sik in em verkeken harr, aver he harr se bloots utlacht, denn he kunn ehr Wöör nich verstahn. Dor hett de Göttin Aphrodite em wat tövert, he kunn sik nu bloots noch sülven leevhebben. So keek he alle Daag von Morrn bit Avend in't Water sien Spegelbild an un weer rein futsch in sien egen Gesicht. Een Dag keem 'ne Windbö un krüsel dat Water. Narziss weer bannig verschraken. "O wat bün ik hässlich, wat seh ik dull ut!", sä he, kreeg en Hartslag un weer doot. Dor, neem he graad seten harr, stunn en wunnerscheune Blom un de heet nu Narcissos or Narzisse. De witte Narzisse heet ok Dichternarzisse (villicht to Ehren von William Wordsworth? Man ok de olen persischen Dichter weern al verrückt na Narzissen!) un de rüükt wunnerboor; Narzisse heet "betäuben" (is verwandt mit dat Woort "Narkose"). Hüüt gifft dat 24000 verschedene Oorten von düsse Bloom.
Aver de gelen Narzissen, de överall so fründlich lüchten, uns leve Osterklocken, de sünd jedes Johr wedder scheun, un ik heff so veel Freid dor an.

25.3.07 ..De Reiherinsel

Al von wiet weer dat Schreen un Krakeeln to höörn. De Reiher harrn sik wedder in de Wull. Bi uns in Hamborg-Bramfeld op een lütt Insel an'n See is al siet Johrenden en Reiherkolonie.
In Winter flegen de Fischreiher or Graureiher, as se nöömt warrn, na enerworrns hen or an de See, wo se noog Foder finnen, aver nu sünd se wedder dor un sünd an'n Bramfelder See an't Bröden. De Keerls bringt lütt Telgen un Twiegen, de Fruenslüü buut dormit dat Nest noch beten op. Mitünner is dat in Winterstorm kaputtgahn un mutt nu repareert warrn. Dat gifft Nesten, de sünd al so veel brukt, de sünd riesig groot, aver dat gifft ok niege, lütte, so bi'n halven Meter breet. Veeruntwintig Johr olt warrt so'n Reiher, so olt as'n Koh, nich?
Woll so föfftig Nesten sünd in de Bööm op de Insel, aver düt Johr sünd nich so veel Reiher torüchkamen. Mag ween, bi uns is för se un ehr Kinner nich mehr noog Foder to finnen. De Angler sünd woll to giezig mit ehrn Fisch.
Den Sommer över blieven de Vagels, de so groot as'n Addebar sünd, bi uns un trecken de Bruut, 2-4 Jungvagels, groot. Eerst wenn de Kinner flegen köönt, so in September, susen de mehrsten pö a pö af. In Winter is't denn still bi uns an'n See. Dor sünd bloots noch de Aanten, de Blesshöhner, griese Göös un Kanada-Göös, de dat ganze Johr bi uns rümswemmen un rümflegen un maal hier maal dor rümstromern.
Aver nu is eerst maal bannig wat loos bi uns. De groten Vagels flegen uns över de Köpp rümmer un kreihn as olle Aschammers, so as weern se brammerig in't Halslock. Sünd de Jungen denn dor, warrt dat eerst richtig fidel. Do frei ik mi al op.
Dat warrt seker en goden Sommer!

18.3.07 ..En Dag in Märzmaand

De Sünn schien vun blagen Heven un ik heff dat eerst Mal in mien Goorn rümwarkelt. Dat weer al richtig warm, keemst meist in't Sweten. De Hummeln, Immen un Flegen summen un brummen in mien Winterjasmin. En Eerdhummel nehm Platz up mien blage Hyazinth un en Kuckuckshummel up de witte Primel, de up den Goorndisch stünnen. Se leten sik dat goot smecken.

Bottervagels gaukel dörch de Luft. En Pfauenoog gönn sik up de witte Primel en lütt Paus. De warme Sünn harr dat trecht kregen, dat all de lütten Bloom ehr Blöden wiet upmaakt harrn. Dat weer en Freud se to bekieken.

Aver wat weer dat? Luder swatte Punkte kröpen up den gelen Stempel vun en witten Krokus. Dat weern wohrhaftig Rapsglanzkäfer! Wat hebbt de dor nu al to söken. Un dat an 12. März. Ik heff dat mit mien Knipskassen fasthollen. Se flögen dörch de Luft un leten sik sogor up mien witten Pulli daal. Wat dor wull bi de Rapsblööd up uns tokümmt! Un as ik wat genauer hinkeek, harrn mien Narzissen luder anknabbert Blöden. Dat sehg na Snickenfraß ut. De Snicken weern also ok al ünnerwegens. Keen Wunner na den milden Winter!

11.3.07 ..Honnigsemmel

Ik heff den eersten Bottervagel vun dit Johr sehen. Enen gelen. Kunn en "Zitronenfalter" west sien. Fasthollen mit de Kamera leet he sik nich vun mi. He entfleuch in Navers Goorn, wo de Haselnutt mit ehre lang rünnerbummeln Kätzchen lockt.

Man de Insekten, de uns Krokusse besöökt, de leten sik willig vun mi infangen, för de sünd uns Krokusse bestimmt so wat — as en lecker, dick besmeert Honnigsemmel.

4.3.07 ..Nachtvagels

Ik bün en Nachtuul. Wenn ik morgens nich ganz fröh rut mutt, bün ik nich to Bett to kriegen. De Nacht op'n 2. März heff ik op't Sofa vör't Kiekschapp lümmelt — "Topkapi" woor wedderhaalt. Blangenan snurk sacht min Leevsten. De Klock slöög halvig dree. Buten de grote veersporig Horner Landstraat weer meist lerrig, af un an zisch en Auto dör den Regen. Mild weer dat för en Nacht meist noch in'n Februar. Un denn weer dor miteens en anner Luut. Pst. Ik maak dat Kiekschapp ut. Harr ik mi verhöört? Dor weer't wedder! Ik apen de Balkondöör. Gegenöver de hogen Wahnhüüs liggt en lütte Park. Da: Se süng. De Nachtegall. Kunn dat en Nachtegall ween?!?! Meist noch in'n Februar, merrn in Hamborg-Horn? Nu sweeg se still, man glieks wöör se doch wiedersingen? Hartslag üm Hartslag luuster ik op dat Leed. Ja, dat weer en Nachtegall. Dü-dü-dü, zirr-zirr-zirr-zirr, dat ganze Leed. Se sünd trüch — de eersten Nachtegallen sünd vun ehr Winterreis trüch. Se hebbt överleevt, un much de Sommer för ehr good ween! Un de Sommer is nich wiet: Hüüt hett ok de Iesdeel üm't Eck wedder apenmaakt.

24.2.07 ..Iesregen!

Hüüt morgen weer dat so richtig nattkolt. De Regen klöter gegen dat Finster. Ik müss wat in de Mülltunn schmieten. Dor kreeg ik mit, dat wi Iesregen harrn. So'n Schiet, ik wull doch mit Auto in de Stadt. Aver de Iesregen harr de Welt vertövert. Mien Lebensboom weer dörch den Regen so smuck maakt as en Wiehnachtsboom. Luder Iestappen un Ieskugeln hüngen an sien Telgen. Gau heff ik mien Knipskassen halt. Düsse smucken Iesgebilde wull ik fasthollen. Ik glööv, se warrt nich vun lange Duur sien.

21.2.07 ..Hyazinthe

Uns Enkeldeern kreeg vun mienen leven Mann to’n Geburtsdag ene Hyazinthe. De Hyazinthe – so warrt seggt – is en Sinnbild dorför, dat elkeen Johr de Natur wedder in’n Gang kümmt. Bi de ollen Greken aver gell de düüsterblaag Farv as Teken för Truur, för Klagen. Dorüm hebbt de Greken dormals geern blaag Hyazinthen up ehre Gräver plant.

Fröher heff ik Hyazinthenzibbeln up Glääs sett. Se kregen enen lütten Hoot ut farvig Papp, un se füngen an to wassen. Irgendwann smeten se den lütten Hoot af un en prächtig Bloom weer wussen, de enen recht intensiv Duft harr. Mi gefallt de. Mi gefallt ok jümmers wedder de hele Prozedur, dat Tokieken, wo de Plant wasst un so.

De Zibbel warrt up en Glas, en Vaas, enen Beker orrer enen Kroog rupsett. De Zibbel dörv nich in dat Water instippen! Een sull afkaakt Water nehmen. In dat Water sull beten Holtkohle (Aktivkohle) daan warrn, dat keen Fäulnisbakterien entstahn köönt. Ik help mi jümmers mit en – orrer mehr – afbrennt Rietsteken.

De Zibbel hett dat geern, wenn se mit enen lütten Papierhoot afdeckt warrt, ik dreih eenfach enen ut Stanniolpapier. Denn stell ik dat Glas enerwegens hen, an enen köhlen Platz, dor dörv dat ok geern düüster sien, un denn vergeet ik allens eerstmal för poor Weken. In disse Tiet bildt sik witte Wörteln. Recht dekorativ! Dann fangt de Zibbel an Bläder to bilden, se slüggt ut.

Wenn sik de lütt Hoot düütlich hooch heevt, denn haal ik de Plant in de Warmnis vun uns Stuuv. Wiest sik Knospen, denn kriggt de Plant enen Platz, wo ik se jümmers sehen, bewunnern un rüken kann; denn de Hyazinth dankt mi för mien Möh dordörch, dat se uns Tohuus mit ehren wunnerfienen Duft füllt.

Lenes Zibbel steck in enen Blumenpott un weer al wiet vörtrocken. Man wat för en Farv se kriegen wörr, dat wüß keen, dat weer en Geheimnis. De Grootvadder geev noch poor Anwiesen, wo de Plant to plegen weer, de Grootmudder – also ik – stüür enen slichten hübschen Överpott bi, un denn luurn wi al ––.

Gode twee Weken later keem en Anroop vun de Deern: „Also Opa, de Hyazinthe! De is würklich super cool! De is rosa. De is nich blots rosa, nee, de is so richtig kräftig rosa. Jüst de Farv, de ik so gern mag! Un elkeen enkelt rosa lütte Glock hett enen ganz, ganz smallen witt-rosa Rand! Ganz, ganz hübsch! – Un denn, Opa! Dat Allergeilste: Dor wasst noch en tweet Blööd rut, de is veel lütter, de is, as weer se dat Kind. Du müsst mal kamen, Du müsst di de Plant mal ankieken! Man Opa, roop denn lever vörher an, dat ik mien Stuuv noch uprümen kann..."

11.2.07 ..Schmüsterfarken un ole Tangens

Et giff all wunnerlicke Taufälle. Dit Schmüsterfarken fünd ik so näbenbi bi Plattpartu. Wat is dor nu dei Taufall?

Vör'n poar Daoge hebb ik miene Warkstäe uprüümt, dei harr dat orrig nöödig, don fünd ik in so'n vullstaoben Kassen dat olde Warktüg van mien' Vaoder: eine Tuschkentangen.
Dor wörden fräuher dei lüttken Farken dei Melktähnen (dei werd bi't Anwassen tuschket gägen dei blieben Tähnen => Tuschken) mit afknäpen. So bleev dei Muttentitt länger heil un wörd nich füürig, süß lööt dei Mutten dei Farken nich mehr suugen.
Eine Kramptangen leeg dor uk noch gägen. Nich blots dei lüttken Farken harrn ehr Schicksaol, nee dei Mutten kreegen eine Krampen baoben in dei Näsen knäpen. So kunnen dei Mutten dei Schwieneweide nich mehr ümmeweuhlen.

We'm sik nu dat Schmüsterfarken bekick, dann kunn use Vaoder vandaoge noch niedschk wern. So moje harrn üm dei Farken fräuher dei Tähnen nich wieset!

28.1.07 ..Knackbeer (Symphoricarpus albus)

Dat hele Johr över kiek ik se nich an, de Sneebeer. Se is en Struck, de reinweg na nix utsüht. Ja, — vun'n Juni bet September driggt de Struck lütte rosafarven Blöden. Immen un Hummeln besöökt de geern, man för miene Ogen gifft dat in de Johrestiet so veel anners to kieken, wat schöön, spannend, attraktiv is, nee, de Sneebeer, de seh ik in de Tiet kuum an.

Man denn kümmt de Winter. All Bööm hebbt ehre Bläder verloren. Meist allens rundüm süht bruun un gries ut, un nu is de Sneebeer mit ehre witten Beern en richtig Blickfang. Ik kann denn nie nich an en Sneebeer-Struck vörbi gahn, ik mütt en poor Beern plücken un de denn mit veel Geföhl ünner mien Schohsohl tweipedden. Dat heff ik al as Kind daan un dat do ik hüüt jümmers noch. Dat Knacken, dat denn to höörn is, dat kennt wi all. Un wegen dit Knacken driggt de Sneebeer ok den Namen "Knackbeer".
För Vagels sünd de Beern en Leckerbissen, wi aver sullen se lever gor nich eerst probeern.

Anke Nissen

26.1.07 ..Kreihn op'n Schosteen

Dat Kreihenpoor ünnerhöllt sik: "Nu is düt Johr wohrhaftig noch Winter, dat is richtig koolt woorn", meen de een. "Bliev man bi mi up den Schosteen sitten, hier is dat schöön warm!" meen de anner. "Aver hier röökert dat bannig, ik kann gor nich richtig kieken!" "Dat maakt nix, beter in Rook un warm, as kole Fööt kriegen un freren", meen wedder de anner un putz sik dorbi ehr Fedderkleed.

26.12.06 ..Wiehnachtsspazeergang

Gliek nah dat Middagäten hebben wi hüüt einen langen Waldspazeergang makt. Vörrig Wiehnachten sünd wi binoh in den hogen Schnei stäken bläwen, awer dit Johr hebben wi dor buten alle annern Johrestieden seihn, blots den Winter nich. An weck Strükers kann man nämlich all de Frühjohrsknuppen ahnen...
Un dor stahn noch väle Pilze ut de Harwsttied, sogor noch poor Spies'pilze (Maronen); wat awer dat afsolut Verwunnerlichste is: wi harren koen Blaubeeren plücken!!! De sitten noch frisch un knackig an mennig Büsch.

De Mitbringsel heww ick vör de Wiehnachtsdeko stellt. — Verkiehrte Welt?

22.11.06 ..Sünnenkinner

Dat de Marienkäfer en Sünnenkind is, hett he mi an 16.11.06 wiest. Wenn dat in Harvst noch mal Sünnenschien gifft un ik de Döör uplaat, kaamt mit Sekerheit dicke Brummer in de Stuuv. Aver güstern kemen luter Sünnenkinner anflagen. Een brumm sogor in mien Stuuv. An de Huuswand (Süüdsiet) heff ik över veertig Sünnenkinner tellt. Denn helen Sommer bin ik nich so veel wies woorn.

Of dat nu Glück bedüüt? De Sünnenkinner heet doch ok Glückskäfer. Or bringt uns de velen Sünnenkinner in den Wintermaand veel Sünnenschien?

16.11.06 ..Wildswien-Alarm!

Broder wahnt in de frie Natur, binah kann een ok seggen, he wahnt in de Wildnis: dicht an de Wakenitz, wiet af vun anner Hüüs. Dorför kann he den Kranich ropen höörn, begegent ok mal den hogen Vagel, den Strauß. He föhlt sik dor wohl, un he warkelt in sien frie Tiet geern un veel buten rüm. So is denn ok sien Goorn mit de Tiet en richtig Smuckstück worrn.

Nu aver harr he nachtens Besöök. De Wildswien weern dor. Se hebbt den feinen Goorn üm un üm wöhlt. De Rasen is nich mehr as Rasen to kennen. Broder is heel bekümmert. Man denn füng he an, över Help natodenken. He installeer helle Lampen. Twee Nachten harr he Ruh, denn weern se wedder dor, de Swien.

Also füng Broder wedder mit’t Nadenken an un hett an’n End ene Lichtschranke buut. – Wedder twee Daag Ruh, denn hebbt de Swien sik en richtig Suul-Kuhl in den upwöhlten Goorn schüürt.

An enen Avend — so üm Klock söven rüm —, dor keem sien Imke mit Lütt-Nele na Huus. Se stegen ut’t Auto un Nele hüpp los den Goornweg lang — dor stünn se vör so’n Undeert vun Swien. Nu is Imke ene kuragierte Frau, se greep sik de Deern, dreih üm, Auto up un mit de Deern wedder rin. Deep Luft halen un denn dat Handy rut:

„Broder, vör’t Auto staht de Wildswien!“

Wat nu? Dor helpt denn ok keen Nadenken mehr.

He hett sik an den Wildpächter vun dat Rebeet wendt. De hett glieks dat Jammern anfungen: „Dat Swartwild nimmt Överhand!“ Un denn hett he ene Drievjagt ansett. De weer an'n Sünndag. Söß Wildswien hebbt se doodschaten. Un disse Keiler hier, de wiggt — utnahmen, as he hier nu hangt — 150 kg!

Nu lacht Imke — man buten, in’n Düüstern, in den Vörgoorn un ganz alleen mit de Deern — un denn so’n Riesen-Deert...

8.10.06 ..Auf der Mauer, auf der Lauer...

...liggt bekanntlich de Wandluus (Wanze). De grönen Boomwanzen kenn ik. Ok de Wanzen to'n Afhören sünd mi bekannt. Aver de Ledderwanzen (Rhombenwanzen) heff ik to'n eersten Mal seh'n.

En dorvun seet buten an mien Slaapstuvenfinster. Eerst dach ik, dat weer en groten Brummer. Aver de Farv stimm nich. Brune Brummer kenn ik nich. Dor heff ik dat Diert wat neger ankeken. De harr en sünnerlich Figur, meist as en Rhombus. Ik heff denn in mien PC in de Söökmaschien ünner Käver nakeken.

Wat för'n Barg Käver dat gifft! Söök dor mal den Richtigen rut. Mien Mann meen denn, de hett meist so'n Figur as en flache Wandluus. Un wohrhaftig, bi de Wanzen heff ik den brunen Käver vun mien Slaapstuvenfinster wedderfunnen. Dat weer en Rhombenwanz ut de Familie vun de Ledderwanzen.

Dor mööt ik wull keen Bang hebben, dat de Oort vun Wanz mi afhöört!

17.9.06 ..Ünner de Pappel

Mildes Gröön hooch vör mildes, dörsichtiges Blaag — uns grote Pappel in düsse schönen Septemberdaag. Pielgraad fliggt de Wulk vun Siedensteerten op de Pappel los, en eenzig Bewegen, un befallt se luutlos un präzise as en Gedanke. Oogenblicks verwannelt sik de Vagels in Bläder. Se sünd nich mehr to sehn. Man nich dat se Sorg üm Tarnung draagt — nee, se wiest sik düüdlich dör ehr Twisseln. De Pappel hett nu en Stimm. En Stimm, de nich reageert, as de Windstimm, de de Pappel jümmers hett, sünnern en Stimm, de ageert, de luut denkt. Dat is een Stimm, nich hunnerte. Se snackt vull Övertügen, warrt dringlicher, licht hysterisch, steigert sik bet na en dramatischen Hööchtpunkt un — swiggt miteens still. De unsichtbare Wulk, de de Pappel befalln hett, schient een Organismus to ween. In de Still denk ik an grote Vagelswarms, de sik in de Luft schienbor sinnlos as Rook in'n Wind vun hier na dor un trüch slaat; bloots dat de Rook een levig Organismus is — de Swarm — un de Wind, de ehr drifft, ehr gemeensame Gedanke. As wull se mi Lögen strafen, fangt de unsichtbore Pappelstimm ganz dünn wedder an, en "Avers..." vun bloots twee orr dree Gedankenfadems; in Sekunnen quillt de ganze grote Monolog wedder hooch, Twievel, Övertügen, dramatisches Ringen... Ünner düt Ringen mutt de immaterielle Wulk wedder to Vagels kondenseert ween, denn as Regendruppen driselt enkelte Siedensteerten ut de Telgen, fallt reinweg dal, fangt sik knapp op — un denn miteens, in jache Stillnis, brickt de Schuer los, un de Wulk fallt rusend ut de Pappel ehr Kroon. Husch, weg. As en Gedanke, as Rook. "Nu hest din Stimm verlaren, Pappel", segg ik to min ole Frünnin, "wat seggst du nu?" De Pappel töövt en Momang, denn antert se mi mit ehr egen Stimm, dat sachte Rusen, för de se den Wind brukt — den Wind, de würklich Wind is un keen Gedanke.

26.8.06 ..Dat grote Fladdern

Düt Wekenenn is wedder Batnight! Al to'n teihnten Mal. Dütmaal finnt de gröttsten Veranstalten in Bad Sebarg statt, 'neem dat ok dat Fladdermuus-Zentrum Noctalis gifft. In de Nacht op Sünndag is Fladdermuus-Safari in't apen Gelänn, an'n Sünndag is den ganzen Dag "Fledermauserlebnismeile" rund üm'n Kalkbarg. Also mal losfladdern!

30.7.06 ...Insektenparadies

Disse Hitt makt uns Tweebeeners bannig to schaffen — orrer? Ick kann mi nich besinnen, dat ick in ca. 50 Johr (bewusste) Läwenstied 37,6°C in'n Schadden afmäten heww. Hüüt un ok all ees vörrig Woch' wier dat so.
De Temperatur steeg un steeg.
Toierst heww ick mi noch'n bäten in'n Goorn to schaffen makt, awer to Middag wier Schluss — bi 36 Grad.

Wi Minschen lieden — awer för de Insekten is nu woll hoge Tied. Dat "flögelt", brummt, sirrt, suust, summt, zirpt un klabastert den ganzen Dag in de Luft, in de Goorns, in de Hecken un Rabatten. Un ok noch de halwe warme Nacht lang. Schön kiekt un hürt sick dat an... Wi hebben Sommer pur! Wenn man disse Hitt nich wier...

Een poor Dag verhalen würd ick mi nu mal giern!

De Fotos heww ick up mienen Hoff makt. (De Libelln sitten up miene Wäschelien!)